مسیر سبز
(بازنویسی باورهای روان‌شناختی مثبت)
این هفته: ارتش یک نفره
با تو هستم، تو ...
که شاید به تازگی فرد حمایت‌گری را در زندگی از دست داده‌ای،
شاید هنوز نتوانستی یار واقعی زندگی‌ات را بیابی و دچار تنهایی شده ای و شاید فرصتی بزرگ مثل یک ماهی از دستانت لیز خورده و رفته باشد.
من حجم ناراحتی‌ات را حدس می‌زنم و می‌دانم گاهی درد، گریز ناپذیر است.
اما اینکه چقدر از دردهایت رنج نکشی یا دوباره روی پاهایت بایستی و آن‌ها را به قوت تبدیل کنی، انتخاب توست،
نمی‌دانم بزرگ‌ترین چالشی که امروز با آن دست و پنجه نرم می‌کنی چیست؟ نمی‌دانم برای لحظه‌های بی تابی و ناراحتی‌ات شریکی داری یا نه.
شاید امروز بار دیگر در مسیر هدفت زمین خورده باشی،
شاید هنوز رخت سوگواری بر تن داشته باشی،
شاید خود را تنهاترین تنها بدانی...
اما بدان تا زمانی‌که تپشی از زندگی در رگ‌هایت جاری است، یعنی فرصت تو برای تغییر هر آنچه می‌خواهی هنوز از دست نرفته، یعنی تو و هدفت برای فتح قله‌های بلند کافی هستید.
یعنی خداوند از تپش‌های گاه کُند، گاه تند و گاه حتی نامنظم آن به تو نزدیک‌تر است. یعنی خودت را به این جریان بسپار، یعنی هیچ چیز هنوز تمام نشده .....
اگر درگیر شرایط سختی، اگر هیچکس را جز خودت را نداری، تو آماده بزرگ‌ترین تغییر زندگی‌ات هستی،
برای پر کردن کوله بارت در این راه می‌توانی روی همراهی گاه و بیگاه و هفتگی رشته مقالات ما تحت عنوان «مسیر سبز» حساب کنی و با کامنت‌هایی که در این صفحه درج می‌کنی دیگران را در «چرخه مثبت» معماری جدید زندگیت سهیم سازی.
پس همراه شو و بگو ...
ارسال نظر