در گفت‌و‌گویی دوستانه با چند معلم، یکی از آن‌ها که دبیر فیزیک مدارس پسرانه شهر تهران بود، عنوان کرد؛ ما دبیران مدرسه متوجه شدیم که بیشتر دانش‌آموزان پایه یازدهم در‌کلاس درس آنلاین و به‌خصوص ارزشیابی‌ها حضور ندارند و سپس طی یک عملیات ویژه (که شرح آن بماند برای بحثی دیگر) آن‌ها را غافلگیر‌کردیم!
در مجموع قضیه از این قرار بود که آن‌ها می‌فهمند دانش‌آموزانشان مسئله حضور در کلاس آنلاین و ارزشیابی‌ها را از طریق دانش‌آموزان هم‌پایه خود در مدارس دخترانه حل می‌کنند. این موضوع در آن گفت‌وگوی دوستانه با خنده و شوخی تمام شد، اما یک سؤال و چالش اساسی را مطرح می‌کند، با این فرض که کارگزاران آموزشی بهترین برنامه‌ها را تدوین و تولید می‌کنند و بهترین بستر آموزش الکترونیکی را نیز فراهم می‌آورند و معلمان نیز در امر آموزش تمام تلاش خود را کرده و از هیچ کوششی هم دریغ نمی کنند و در ظاهر امر همه چیز عالی پیش می‌رود، آیا یادگیری نیز به همان نسبت و با همان قدرت اتفاق می‌افتد؟
آموزش شرط لازم است و نه کافی، در اصل شرط کافی، یادگیری و پیدا‌کردن شایستگی دانش‌آموزان یک پایه یا دوره تحصیلی برای گذر به پایه و دوره بعدی است. اما سؤال اساسی این است که آیا دانش‌آموزان با دستیابی به حداقل اهداف و انتظارات آموزشی به پایه یا دوره تحصیلی بعدی می‌روند؟ این موضوع در نسل دانشگاهی که نظارت والدین هم دیگر وجود ندارد، بسیار خطرناک‌تر است. این نسل چگونه فارغ التحصیلانی خواهند داشت؟ و نسل متخصصان بعدی زمانی که هر کدام در یک پست و منصب به فراخور حال خود قرار می گیرند چگونه برای جامعه تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری خواهند نمود؟
آنچه که در دوران پاندمی (همه‌گیری) کووید - 19 بسیار نگران کننده است و مسؤولان و کارگزاران آموزشی باید به آن توجه ویژه داشته باشند موضوع یادگیری است نه آموزش. امروزه ده‌ها بستر آموزش مجازی از داخلی و خارجی جهت برگزاری کلاس‌های آموزش مجازی و آنلاین توسط نظام آموزش و پرورش و نظام آموزش عالی تدارک دیده شده است و هر لحظه عرصه رقابت این نرم‌افزارها به سبب فنی، کاربری آسان و کاربر دوست تنگ تر و تنگ‌تر می‌شود، اما لازم است به همان نسبت که برای آموزش برنامه‌ریزی و اقدام انجام می‌شود برای اطمینان از یادگیری نیز که هدف اصلی آموزش است، برنامه‌ریزی کرد و راهبردهای تدریس، روش و ابزار ارزشیابی متناسب با آموزش مجازی و‌آنلاین طراحی کرد. خاطره کوتاهی که در‌ابتدای بحث آمد شاید در وهله اول لبخندی را به لبان ما نشاند اما کمی که تعمق کنیم موضوع بسیار نگران کننده است.
وظیفه همه کسانی که در‌آموزش و پرورش این مرز و بوم نقشی دارند آن است که علاوه بر‌آموزش، برای تحقق اهداف یادگیری و چگونگی اطمینان از آن، کاری کنند و تا دیر نشده و فارغ‌التحصیلانی بی‌کیفیت و بدون دستیابی به شایستگی‌های اساسی هر‌دوره تحصیلی تحویل جامعه نشده‌اند، چاره‌ای اندیشیده شود چرا که این بومرنگ به زودی به سمت خودمان بر می‌گردد.
ارسال نظر