دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن شاعر، منتقد، نویسنده، مترجم و استاد دانشگاه تهران روز سه‌شنبه پنجم اردیبهشت درگذشت.
محمدعلی اسلامی ندوشن در سوم شهریور 1303 در شهر ندوشن استان یزد به دنیا آمد. وی برای ادامه تحصیل در سال 1323 به تهران کوچ کرد دوره متوسطه تحصیلی را در دبیرستان البرز به پایان رساند. سپس برای ادامه تحصیل وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد پس از دریافت لیسانس به منظور تکمیل تحصیلات به اروپا عزیمت کرد و به مدت پنج سال در فرانسه و انگلستان به اندوخته‌های علمی خود افزود و با گذراندن پایان نامه دکترای خود با عنوان «کشور هند و کامنولث» به دریافت دکترای حقوق بین‌الملل از دانشکده حقوق دانشگاه پاریس نائل آمد.
اسلامی ندوشن در سال 1348 به دعوت پروفسور فضل الله رضا (رئیس وقت دانشگاه تهران) به همکاری با دانشگاه تهران دعوت شد و براساس تألیفاتی که در زمینه ادبیات انتشار داده بود، عضو هیئت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد و تدریس نقد ادبی و سخن سنجی، ادبیات تطبیقی، فردوسی و شاهنامه، شاهکارهای ادبیات جهان و... را برعهده گرفت و تا سال 1359 که به انتخاب خود از دانشگاه تهران بازنشسته شد، در این دانشگاه تدریس می کرد.
اسلامی ندوشن نثری بسیار دلپذیر داشت و سعی کرد با قلمش ایران و ایرانی را در جهان پر آوازه کند . تلاش های او برای پیوند نسل جوان با بنیادهای فرهنگی ایران آثار او را در این زمینه بی‌بدیل کرده است.
کتاب « روزها » از نوشته‌های ادبی ماندگار اثر اسلامی ندوشن است و «نامه به فرزند» آخرین اثر چاپ شدة این استاد زبان و ادبیات فارسی است.
برخی از کتاب‌های محمدعلی اسلامی ندوشن عبارت‌اند از: ماجرای پایان‌ناپذیر حافظ، چهار سخن‌گوی وجدان ایران، تأمّل در حافظ، زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه، داستان داستان‌ها، سرو سایه‌فکن، ایران و جهان از نگاه شاهنامه، نامه نامور، ایران را از یاد نبریم، به دنبال سایه همای، سخن‌ها را بشنویم، ایران و تنهایی‌اش، ایران چه حرفی برای گفتن دارد؟ ، مرزهای ناپیدا، روزها (سرگذشت - در چهار جلد)، باغ سبز عشق، ابر زمانه و ابر زلف، افسانه افسون، «دیدن دگر آموز، شنیدن دگر آموز»، جام جهان‌بین، و آواها و ایماها.
- از این استاد فرهیخته که عمر خود را به پای اعتلای ایران و فرهنگ ایرانی گذاشت، درس «ذوق لطیف» در کتاب فارسی یازدهم آمده است.
ارسال نظر