بازدید کارکنان سازمان از باغ موزه دفاع مقس



بسم الله الرحمن الرحیم

نیروگاه یا پاره‌‏ای از بهشت ( گزارش بازدید از باغ موزۀ دفاع مقدس)

روز سه ‏شنبه 94/10/15 طبق قرار قبلی برنامۀ بازدید از « باغ موزۀ دفاع مقدس » بود. آن‏چنان که اعلام شده بود، می‌بایست ساعت 8:30 حرکت می‏کردیم؛ نشد. آن‏هایی که به وقت آمده بودند باید به تاوان دیر‏آیندگان بنشینند و سماق بمکند تا بقیه هم بیایند! خلاصه از حدود 70 نفری که برای این برنامه نام‏نویسی کرده بودند با حدود بیست و پنج نفر و 30 دقیقه تأخیر، از جلوی سازمان حرکت کردیم. گویی این یک قانون نا نوشته و هنجارِ پذیرفته شده و نسل ما شده که به هنگام و سر وقت رسیدنِ در کارها و برنامه‏ ها، عمل ناپسندی تلقّی می‏گردد. مثل این که بی نظمی و نا به هنجاری، جانشین نظم و هنجار شده است!

به هر روی، اتوبوس از هفتِ تیر گذشت و راهی بزرگ راه مدرس شد و به سوی حقانی پیش می‏رفت. آسمان شهر ابری و گرفته بود؛ بوی سرمای زمستان و برف را به راحتی می‏شد، از همین اوضاع و نوع پوشش افراد حس کرد.

ماشین پیچید و وارد فضای  باغ موزه شد. با آوای « همکارا بفرمایینِ» آقای احسنی‏ پور، کارگردان و هماهنگ کننده این برنامه پیاده شدیم. بر سردرِ آن مکان به رنگ قرمز این نام به دو زبان، بینندگان را به خود می‌خواند: « باغ موزۀ دفاع مقدس و ترویج فرهنگ مقاومت HOLY  DEFENCE  GARDEN  MUSEUM  ».

این موزه در فضای بزرگی در بزرگراه شهید حقانی واقع است که بزرگ ترین موزه کشور و پنجمین موزه جهان از نظر وسعت می باشد.

نمای بیرونی بنای باغ موزه، به شکل کشتی طراحی شده است. این موزه که یادمان دلاورمردی‏ های ملّت و رشادت فرزندان این مرز و بوم در دوران هشت سالۀ دفاع مقدّس است، در هفت تالار، سازماندهی شده است:

  • تالار آستانه: درگاهی است برای ورد به دالان تاریخِ پُر فراز و نشیب مبارزات مردم ایران از دهه 40 و وقایع سال 1357 در این بخش «دیوار پروانه‏ ها» به رنگ فیروزه‏ای دیده می‏شود. پروانه‏ ها یادآور پرواز روح شهیدان و رنگ فیروزه‏ای بیانگر گرانبهایی و استواری و مقاومت آن مردان خدایی است.  در مدل ‏هایی بسیار واقعی از مشاهیر دفاع مقدس که با نگاه پُرصلابتشان ما را به ادامه راهشان دعوت می‏کردند.

  • تالار حیرت و حقانیت: بیانگر حیرت جهانیان در برابر بی رسمی صدام در پاره کردن و زیر پا نهادن قرارداد مرزی، صحنه‏ هایی از بازار، مدارس و منازل بمباران شدۀ خرمشهر و صحنه‏ های به آتش کشیده شدن پالایشگاه آبادان  و قرار گرفتن در فضایی که مورد بمباران هواپیماهای عراقی بود که بیننده را تحت تاثیر قرار می‏داد. 

  • تالار دفاع: نشانگر بسیج ملّی برای دفاع از آرمان‏های انقلاب اسلامی، حرکت مردم برای اعزام به جبهه ‏ها و بایکوت‏ خبری رسانه‏ های جهانی.

  • تالار آرامش و مقابله: فضای آرامش و تداوم روحیۀ مقاومت و طراحی و مهندسی دفاع را ترسیم می‏ کند و عبور از میدان مین از جذابیت‏ های این تالار بود.

  • تالار شهادت: نمایی از پاکدلی و اخلاصِ رادمردان و جان برکفان میهن است که دلاورانه برای سربلندی اسلام و ایران پیکار کردند و به شهادت رسیدند. وجود ماکت های ضریح مطهر امام حسین و حضرت عباس (علیهم ‏السلام)، پلاک‏ های شهدای جاویدالاثر، تصاویر شهدا و وقتی تندیس‏ هایِ استوارِ سرداران را می‏ دیدیم که چشم در چشم به ما می نگریستند، این اشعار سلمان هراتی در ذهن مرور می ‏شد:

امشب دلم به یاد شهیدان گرفته است                                در سینه‏ ام غمی دوباره جان گرفته است

تا لحظه‏ های پیش، دلم گور سرد بود                                اینک به یمن یاد شما، جان گرفته است

در آسمان سینۀ من، ابر بغض خفت                                   صحرای دل، بهانۀ باران گرفته است

از هر چه بوی عشق تهی بود خانه‏ام                                 اینک صفای لاله و ریحان گرفته است

 

  • تالار پیروزی: بیانگر به بار نشستن مقاومت‏ ها و دلاوری‏ های فرزندان مخلصی است که در برابر تمام لشکرکشی‏ ها و حمایت ‏های بیگانگان، خوفی به خویش راه ندادند؛ ایستادگی کردند تا بیرق پیروزی و ظفر را به اهتزاز در آورند.
  • تالار سرانجام: این مرحله، در حقیقت وادی هفتم از مراحل سیر و سلوک معرفت شناختی برخاسته از فرهنگ مقاومت است و با رحلت غم بار بنیانگذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی(ره) همراه است.

پس از بازدید از فضای موزه به دیدن مسجد جامع خرمشهر که در ضلع شمالی باغ موزه واقع شده است رفتیم.

سخن آخر این که این گونه مکان‏ ها که با پیکرۀ معنوی ملّت و بنیان‏ های باورشناختیِ آنان در پیوند‏اند؛ همچون نیروگاهی هستند که انرژی و قدرتی به کالبد اجتماعِ بیننده می‏ بخشند و آنان را در برابر خیزابه ‏های هراس‏انگیزِ فرهنگ غرب ایمنی و مصونیّت می‏ بخشند. انسانِ امروزی که گرفتار غبار عادت‏ ها و روزمرگی‏ های اداری و زندگی ماشینی است، خوب است هر چند وقت یک بار سری به این نیروگاه‏ های معنوی بزند و خود را برای مدتی، توش و توان ببخشد.

همراهان این برنامه، خانم‏ ها: جمیله ‏سادات روح‏ الامینی، معصومه حقیقت‏ پژوه، اعظم حیدرزاده، نسرین محمدی، شهرزاد روستا، آنیتا تقی‏ زاده، مینو آیت ‏الهی، نازیا ملک‏ محمودی، ارغوان ناصری، فیروزه فروزبخش، فاطمه لطفی، معصومه سامانی، فاطمه منظوری، مژگان عقیقی، فاطمه محسنی، پری ایلخانی ‏زاده، منصوره معینی ‏نیک و آقایان: فریدون اکبری، ابراهیم ریحانی، سیدمحمدرضا صالحی، بهروز بختیاران، رامبد بختیاران، محمدرضا همت و محسن احسنی‏ پور بودند.

پایگاه بسیج شهید موسوی

ارسال نظر

Image CAPTCHA