ساکن بُن‌بستِ «شهید برکتی»



به گزارش خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، محمدابراهیم محمدی فعال فرهنگی، یادداشتی را در خصوص مرحوم حجت‌الاسلام والمسلمین حسینی در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده است:

خبر درگذشت استاد گرانقدر حجت‌الاسلام سید علی‌اکبر حسینی موجب تألم  تمامی دوستان، به‌ویژه کسانی که با خُلق و خوی ایشان آشنا بودند، شد اما در این بین بنده که افتخار همسایگی چندین ساله با این شخصیت وارسته را در بُن بستِ شهید برکتی خیابان ایران تجربه و توفیق مواجهه مکرر با ایشان در وقت نماز را داشتم، حسی از علاقه مگوی وکتومی ایجاد کرده بود.

ایشان برخلاف خیلی از مدیران قبل و پس از مسئولیت، از کوچه بُن بستِ برکتی خارج نشد و با وجود مسئولیت دربخش‌های مهمی از دستگاه‌های فرهنگی و تقنینی به ویژه نمایندگی هشت ساله مردم شهر تهران در مجلس شورای اسلامی که علی القاعده دسترسی به منابع مالی و قدرت را فراهم می‌ساخت، حاضر نشد مثل برخی از جماعات تازه به دوران رسیده  تغییری در آدرس منزل و امکانات زندگیش ایجاد نماید.

این مرد خدوم و بغایت فروتن برخلاف خیلی از دوستان سیاسی‌اش، حظ ارتباط صمیمی با مردم را با سیاست مداری مردم گریز معاوضه نکرد.

ایشان همانند روزگار اوج ارتباط مردمی در برنامه‌های گرم و جذاب اخلاق خانواده، هم نشینی با مردم و ارتباط دوستانه با آنان را از دست نداد.

مردم خیابان ایران، حاج اقای حسینی مسجد فایق را مثل حاج آقاحسینی اخلاق خانواده دوست داشتند و برای هم نشینی و مشورت با ایشان لحظه شماری می‌کردند.

مدیرکل پیشین آموزش و پرورش شهر تهران با وجود کهولت سن هنوز هم در کسوت یک معلم و مربی از مخاطبان جوان و نوجوان مسجد فایق قدرشناسی و میزبانی می ‌کرد. شاید اگر کسی اطلاعی از تجربه گرانسنگ ایشان در کسوت معلمی وحتی مدیریت مدرسه ابتدایی نداشت، از صبغه مربی‌گری ایشان در شگفت می‌ماند.

حسینی امام مسجد فایق مثل بیان و سخن گرم صمیمی و رسای خود زبان و قلمی بغایت گیرا و موثر داشت. این ویژگی افزون بر تک نگاشت‌های ایشان در کتاب‌های درس دین و زندگی آموزش و پرورش به زیبایی میهمان نگاه مهربان فرزندان ایران عزیز بوده است.

و آخرین بار که به دستور مسئولین وقت آموزش و پرورش و با هدف تکریم از خدمات ایشان در کسوت مؤلف کتاب‌های درسی مأمور هماهنگی نشست قدرشناسی شدم، این نشست با وجود علاقه و انتظار و میل باطنی، مشمول مرور زمان شد و به سرانجام نرسید.   

و نکته آخر اینکه خیلی استاد حسینی را با دلبستگی‌ها و دلتنگی‌هایش نسبت به شهدای جاوید الأثر و باکرامت مسجد فایق می‌شناختند.  ایشان در قامت یک روحانی شیدا و یا رزمنده‌ای جامانده از قافله شهدا به قبور مطهر آنان حسی دیگر داشت.

 روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

ارسال نظر

Image CAPTCHA