کودکان به دلایل مختلف در مدارس رفتار خشونت‌آمیزی از خود نشان می‌دهند. عوامل خانوادگی، اجتماعی و محیطی در بروز پرخاشگری در کودکان نقش اساسی دارد؛ اما از میان اینها خانواده مهم‌ترین عامل برای بروز و یا عدم بروز خشونت در الگوهای رفتاری دانش‌آموزان است.
این آسیب‌شناس اجتماعی در ادامه افزود: کودکان از پدر و مادر خود الگوبرداری می‌کنند وقتی در خانواده رفتار خشونت‌آمیز توسط پدر و مادر زیاد بروز کند کودک از این رفتار تقلید کرده و خودش نیز عاملی برای خشونت می‌شود.
وی در ادامه با اشاره به اینکه خندیدن و تشویق خانواده‌ها پس از دیدن جرقه‌های خشونت، کودک را برای خشونت‌های بعدی آماده می‌کند، ادامه داد: تلاش کنید خودتان عاملی برای تشویق خشونت در کودکان نشوید و با تشویق‌ها و یا خنده‌های بیجا او را برای ادامه رفتار خشونت‌آمیز تشویق نکنید.
ابهری در ادامه خاطرنشان کرد: اگر کودکی دارید که رفتارهای خشونت‌آمیز انجام می‌دهد با او صحبت کنید و این را به او یاد بدهید که می‌تواند خشم خود را کنترل کند. به کودک یاد بدهید که می‌تواند وقتی عصبانی می‌شود از راهکارهای مناسب برای کنترل خشم خود استفاده کند.
وی افزود: وقتی کودکی عصبانی است به او یاد بدهید نفس عمیق بکشد و با یک لیوان خوردن آب سرد خشم خود را فرو بنشاند و اگر می‌تواند محلی را که او را عصبانی کرده ترک کند زیرا در حالت عصبانیت او نمی‌تواند گفتگوی منطقی را درک کند به همین دلیل ترک کردن محل یکی از راه‌هایی است که می‌تواند او را از بروز خشم‌های بیجا دور نگه دارد.
این آسیب‌شناس تصریح کرد: بسیاری از عصبانیت‌ها در کودکی شاید زود فروبنشیند اما ادامه پیدا کردنش در بزرگ‌سالی می‌تواند ضربات جبران‌ناپذیری را به او و خانواده وارد کند که هیچ‌وقت قابل جبران نباشد.
ارسال نظر