علی زرافشان که تا همین چند وقت پیش به مدت ٦سال معاون امور متوسطه وزیر آموزش‌وپرورش بوده و همواره خودش را معلم می‌داند، در جواب این‌که در چنین موردی دقیقا چه باید کرد، گفت: «قبل از آن‌که وضع شادی را در مدارس بررسی کنیم، باید ببینیم این وضع در جامعه چگونه است؛ وقتی ما جامعه شادی نداریم، چطور می‌توان انتظار داشت مدارس بانشاطی داشته باشیم.
این‌طور مواقع یاد حرف‌های آقای قرائتی می‌افتم که بارها در برنامه‌های صداوسیما و جلسات مختلف گفته‌اند که ما در گریه کردن پروفسوریم و در شادی، دانش‌آموز اکابر. او بارها گفته که باید لوازم شادی را برای جامعه فراهم کنیم، به‌ویژه در مدرسه که دوران شادی‌طلبی دانش‌آموزان است و آنها نیازمند ایجاد محیط شادی در این بازه سنی‌اند.
در همه این سال‌ها همه این درخواست‌های آقای قرائتی به پاسخی منجر نشده، حتی ما هنوز نمی‌دانیم که شادی‌های مجاز چه مواردی‌اند؛ حتی ما می‌بینیم در مداحی‌هایی که در تلویزیون ایران نشان داده می‌شود، نوع مراسم، شبیه مراسم عزاداری است، فقط به جای سینه‌زدن، دست می‌زنند. »
او ادامه می‌دهد: «خلأ بزرگی دراین‌باره وجود دارد و آن این است که شادی و انواع قابل قبول آن تعریف نشده، باید ماجرا از این سردرگمی بیرون بیاید. ما باید بدانیم که شادی‌های قابل قبول چیست و شرایط برگزاری مراسم شاد در مجموعه‌هایی مانند مدارس چه می‌تواند باشد.
مسلم است که وقتی ما برای این موارد کاری نکنیم، موضوع به صورت کنترل‌نشده درمی‌آید و بعضی شادی‌هایی اتفاق می‌افتد که مورد قبول جامعه نیست.
به‌هرحال فکر نمی‌کنم کسی درباره مناسب نبودن محتوای آهنگی که در مدارس پخش شد، آن هم برای دانش‌آموزان کم‌سن‌و‌سال شک داشته باشد، اما باید پرسید که برای جلوگیری از ورود چنین محتوایی، چه محتوای جایگزینی ارایه کرده‌ایم؟ »
زرافشان در مورد موضع وزیر آموزش‌وپرورش هم می‌گوید:«درباره سخنان آقای وزیر باید گفت که منظور ایشان درخواست از پلیس فتا برای جلوگیری از پخش فیلم شادی بچه‌ها در شبکه‌های اجتماعی است، نه صرف برخورد پلیسی با شادی دانش‌آموزان در مدارس.»
او در مورد درخواست برخورد با مدیران هم گفت: «این‌که ما یک یا دو مدیر را برکنار کنیم، پاک کردن صورت مسأله است و موضوع را حل نمی‌کند، باید برای مدیران شفاف کرد که مثلا وقتی جشن ملی، مذهبی یا شخصی پیش می‌آید، باید چه کنند و چه برنامه‌هایی می‌توان داشت؟ تا وقتی اینها روشن نشود، شاهد تکرار این اتفاق حتی در ابعاد بدتر خواهیم بود. الان خیلی از موسیقی‌های شاد سازنده وجود دارد که مخصوص گروه سنی بچه‌ها هم هست، اینها باید گسترش پیدا کند.»
زرافشان ادامه می‌دهد: «همین‌طور که ما در حوزه سینما نسبت به سینمای کودک و نوجوان غفلت بزرگی کرده‌ایم، در حوزه هنر هم کمتر به حوزه کودک و نوجوان توجه شده است. ما تا اینجای کار محتوای لازم را تولید نکرده و دست مدیر و مربی تربیتی را خالی گذاشته‌ایم.»/ سلامت نیوز
ارسال نظر