ارسال نظر

ضمن تشکر از جناب عمار موسوی که به نقد پژوهشگاه اقدام کرده است

به اطلاع ایشان و خوانندگان محترم نقد ایشان می‌رساند که بر خلاف تصور جناب موسوی، پژوهشگاه در دهه 1370 براساس نیازهای واقعی وزارت آموزش و پرورش شکل گرفته است.اصولاً برای تعیین نیازهای آموزش و پرورش لازم است به متخصصان دانشگاهی مراجعه شود و در زمان تاسیس پژوهشکده تعلیم و تربیت، وزیر وقت آموزش و پرورش به منظور اتخاذ تدبیری موثر برای پرهیز از تصمیمات و اقدامات تکانشی و خودمحورانه، از دانشگاهیان استمداد طلبید و بدنبال آن پژوهشکده تعلیم و تربیت تأسیس شد. بعدها پژوهشکده‌های آموزش و پرورش استثنایی، پژوهشکده خانواده و ....با پژوهشکده تعلیم و تربیت تجمیع و پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش تشکیل شد.در طول نزدیک به یک ربع قرن، پژوهشگاه فعال بوده و نکات قوت و ضعف متعددی داشته که مانند سایر بخش‌های وزارت آموزش و پرورش قابل ارزیابی است.اگر با لنز جناب عمار موسوی به عملکردها نگاه کنیم، شاید مجموعه حوزه ستادی به کاری بیهوده می‌پردازد ولی، اگر با معیارهای علمی قضاوت کنیم، نمی‌توان عملکرد مثبت پژوهشگاه را نادیده گرفت.