ارسال نظر

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، آخرین جلسه برنامه معنوی «درادبستان قرآن» صبح روز شنبه 3 تیرماه با حضور اعضای هیات علمی و کارکنان در سالن سازمان برگزار شد، سید نصرت الله فاضلی با اشاره به آیاتی از سوره زُمَر اظهار کرد: آیات الهی یا مَکی است و یا مَدَنی که محور اصلی آیات مَکی مبداء و معاد است که قریب یک سوم آیات الهی مرتبط به قیامت است و مهمترین تذکری است که می تواند انسان را در مسیر تقوا قرار دهد.

وی با یادآوری آیه شریفه«کل من علیها فان و یبقی وجه ذوالجلال و الاکرام»، اضافه کرد: به استناد این آیه شریفه در می یابیم که زندگی دنیوی محدود و فانی است و حیات اُخروی است که دارای خُلود و جاودانه است.

فاضلی با اشاره به آیه شریفه « وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْکِتَابُ وَجِیءَ بِالنَّبِیِّینَ وَالشُّهَدَاءِ  »این سئوال را مطرح کرد که؛ با توجه به برپایی قیامت در آینده، چرا در این آیه از فعل ماضی و مجهول استفاده شده است؟ سپس  افزود: بحثی بین طلاب علوم دینی مطرح است و می گویند: حوادث «محقق الوقوع» می توانند با فعل ماضی بیایند. دنیای علم تجربی، دنیای شک است. ولی دنیای قرآن دنیای یقینی است. چون شک در آن راه ندارد لذا از افعال ماضی استفاده شده است.

وی در ادامه به تشریح قیامت با مقایسه دیدگاه های مختلف پرداخت و قرآن را سرشار از معرفت دانست که با نور خود می تواند همه جهانیان را به فلاح و رستگاری رهنمون گردد.

ایشان در رابطه با نور و ظلمت در قرآن فرمود که  نور در قرآن مصادیق نظیر شرح صدر – ایمان دارد. و در قرآن  نور به صورت نور و ظلمت به صورت ظلمات استفاده شده است که می‌توان از آن برداشت نمود که مؤمنان و اهل حقیقت اهل تفرقه و  دو دستگی و چند دستگی نیستند هرجا تفرقه است پای شیطان به ویژه نفسانیت و انانیت انسانی در میان است که نتیجه آن هدر رفت سرمایه‌های  جامعه ایمانی به ویژه سرمایه اجتماعی و اعتماد است. ایشان از معارف غنی و بلند قرآنی در سوره زمر  یاد کرده و شرک را جهل نسبت به معرفت الهی با اشاره به آیه "ما قدروا الله حق قدره " برشمرد  که چون علم و معرفت به حق نداشتند در عبودیت و ربوبیت مبتلا به شرک شدند از اینرویکی از مطالبات قرآن از انسان مسلمان  مؤمن موحد شدن  در همه ابعاد بویژه در بعد عبادی و افعالی است به طوریکه انسان علم و عمل صالح خود را از آن خدا و به اذن او بداند.