ارسال نظر

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، دکترصغری ابراهیمی قوام سازمان پژوهش، دوره آموزشی- تخصصی شغلی با عنوان «روانشناسی یادگیری» با هدف تبیین و بررسی مفاهیم، دیدگاه ها و نظریات کاربردی روانشناسی در برنامه ریزی و تالیف درسی با اشاره به قانون تداخل و منع موثر قبلی در نظریه های یادگیری،اظهار کرد: در این حالت آموخته های قبلی که گاه خالی از اشکال نیست، مانع یادگیری مطالب جدید می شود.

وی افزود: با توجه به این نظریه، مطالبی را که می آموزیم در یکدیگر تداخل نموده، سبب فراموشی می شوند. این نظریه از معروف ترین نظریات مربوط به فراموشی است که یک یادگیری با یادگیری دیگر مخلوط می گردد. به عنوان مثال کسی که رانندگی را در ایران که  سمت راست می کنند آموخته است، رانندگی در لندن که چپ ران هستند دچار مشکل می شود.

تداخل دو نوع است: تداخل یادگیری های قبلی در یادگیری های بعدی که به آن «بازداری پیش گستر» یا «منع قبلی» می گویند؛ بدین معنا که یادگیری های قبلی مانع یادآوری مطالب جدید می گردند. نوع دیگر، تداخل یادگیری های بعدی در یادگیری های قبلی است که در اصطلاح «بازداری پس گستر» یا «منع بعدی» گفته می شود؛ یعنی یادگیری های بعدی با یادگیری های قبلی تداخل می کنند و سبب فراموشی مطالب آموخته شده ی قبلی می گردند. 

برای جلوگیری از تداخل یادگیری، یکی از روش ها رعایت توالی مناسب مطالب است. بدین منظور، باید مطالب شبیه به هم را به دنبال هم یاد نگیریم. روش دیگر برای جلوگیری از تداخل مطالب، پرآموزی در یادگیری است؛ بدین صورت که یادگیری به حدّ سیری (اشباع) برسد و به حدّی مطالب تکرار و مرور گردند که دیگر تمرین اضافی نتواند موجب بهبود مطالب در یادگیری شود؛ یعنی دیگر تمرین اثری بر یادگیری آموخته ها ندارد؛ زیرا به حدّ کامل و کافی مطالب یاد گرفته شده و نیازی به تمرین و تکرار اضافی نیست. از این رو، جلوی تداخل گرفته می شود.

مشروح این خبر پس از آماده شدن به استحضار می رسد.