ارسال نظر

در این پیام آمده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

اِنَّالِلَه وَاِنَّااِلَیْهِ رَاجِعُوْنَ

درگذشت مرحوم مغفور آقای "ازبرعلی حاجوی" معروف به "ریزعلی خواجوی – دهقان فداکار" موجب تأثر و تأسف گردید.نام او و اقدام شایستة او بیش از پنجاه سال زینت بخش کتاب های درسی و الگوی درس آموز برای چندین نسل از دانش آموزان ایرانی بوده است .

عمل صالح و رفتار انسانی و اسلامی  او در نجات جان مسافران قطار تهران – تبریز مصداقی از حیات بخشی به نسل بشری است  که قرآن کریم از آن به آیة «فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا » تعبییر کرده است .

نام ویاد ریزعلی خواجوی اثبات کرد که «فداکاران هرگز نمی میرند» وهرکاری که رنگ خدایی به خود بگیرد و برای خداوند متعال باشد تا ابدیت پایدار است .

اینجانب از طرف خود و مولفان کتاب های درسی  درگذشت این چهرة فداکار ماندگاررا به ملّت شریف ایران ، به مردم غیور آذربایجان به ویژه هموطنان میانجی ( میانه ای ) خود و علی الخصوص خانواده های سوگوار و بازماندگان آن مرحوم تسلیت عرض می نمایم و از درگاه خداوندبرای سوگواران این فقید سعید صبر واجر و برای آن مرحوم رحمت و غفران واسعة الهی  و هم جواری با اولیاء الهی مسألت دارم . اِنّه مَغْفُورٌ وَدودٌ

 

محی الدین بهرام محمدیان

معاون وزیر و رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی

11/9/1396

شایان ذکر است:

ریزعلی خواجوی، فرزند علی‌اصغر، روز ۵ اسفند ۱۳۰۹ در روستای قلعه‌جوق شهرستان میانه متولد شد.

او در آذرماه ۱۳۴۰ شمسی، در سن سی و دو سالگی شب‌هنگام در حالی که در کنار ریل قطار حرکت می‌کرد، متوجّه مسدود شدن مسیر قطار به علت ریزش کوه شد. در آن هنگام برای نجات قطار و مسافران آن، کُت خود را آتش زد و به سمت قطار حرکت کرد؛ این کار نتوانست مسئولین قطار را آگاه سازد و در نهایت با شلیک چند گلوله از تفنگ شکاری خود، توانست باعث توقف قطار شود.

به گفته او؛ پس از توقّف قطار، مردم ناراضی از قطار پیاده شدند، اما وقتی آنها را متوجه خطری که در انتظارشان بود؛ مطلع ساخت و مسافران با چشم خود ریزش کوه را دیدند به تشکر و عذرخواهی از او روی پرداختند.