ارسال نظر

به گزارش مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش، امانی طهرانی درباره مصوبه شورای عالی آموزش و پرورش درباره حذف آزمون در مدارس ابتدایی و آزمون های ورودی مدارس خاص در پایه هفتم گفت:این مصوبه از سه منظر قابل بررسی است.

 از منظر اول، متاسفانه آزمون های نامعتبر ضربه ای بسیار جدی به برنامه های درسی و رشد دانش آموزان وارد می کند و دانش آموزانی که باید در زمینه موضوعات درسی به رشد برسند، خود را برای آزمون هایی که با اهداف دروس سازگاری کامل ندارند آماده می‌کنند و فرآیند آموزشی که می تواند یک فرایند جذاب و رشد دهنده باشد، با چنین آزمون‌هایی تبدیل به فرایند های غیرجذاب و نامانوس می‌شود که با اهداف آموزشی تناسبی ندارند.

 بعنوان مثال اگر یکبار کتاب تاریخ را از منظر خواندن، فراگیری، لذت بردن وگفتگو پیرامون آن و بار دیگر این کتاب را با هدف امتحان، مورد مطالعه قرار دهیم، در حالت اول خواندن کتاب تاریخ لذت بخش و جذاب است و در  حالت دوم خواندن این کتاب غیر جذاب و از روی اجبار و تکلیف.

از منظر دوم،جدا کردن دانش آموزان به دلیل استعدادهای تحصیلی شان از یکدیگر نه به نفع دانش آموزانی است که استعدادهای برتری دارند و نه دانش آموزان دیگر. محیط طبیعی جامعه در مدرسه باید وجود داشته باشد، در این حالت کودکان می‌آموزند که با همدیگر رشد وبه یکدیگرکمک نمایند و همه آن ها در این فرایند مشارکت داشته باشند.

زمانی که بین مدرسه ها از لحاظ استعدادهای دانش‌آموزان تفاوت قایل شویم، به نوعی فضای غیر واقعی را به مدارس تحمیل کرده‌ایم. رقابتی که درون مدارس حاصل از جداسازی دانش آموزان، شکل می‌گیرد، به کودکان دارای استعدادهای برتر آسیب روحی و روانی می رساند و مدارس عادی را از حالت توزیع نرمال و طبیعی خارج می کند. بهتر  است که همه استعدادها در مدارس توزیع  شوند و برای پرورش نخبه‌گی برنامه داشته باشیم و نه پرورش نخبگان.

در تعریف پرورش نخبه‌گی می‌توان گفت: در مدرسه بسترهایی وجود داشته باشد که همه دانش آموزان با زمینه های گوناگون مواجه شوند و هر کسی در زمینه هایی که استعدادش بروز می یابد رشد کند و در آن جنبه خاص رشد خود را نشان دهد. در این حالت یک نفر در هنر، دیگری در ورزش، دیگری در علم، در فعالیت های اجتماعی ، در ادبیات و ... استعدادهایش بروز می یابد.

 بعنوان مثال، کشوری مانند کره جنوبی به این موضوع پرداخته است و در آن کشور در سطح مدارس دوره آموزش عمومی، مدارس خاص تیزهوشان وجود ندارد. در سراسر این کشور برای کسانی که نخبه‌گی علمی دارند، تنها دوازده مدرسه وجود دارد که به آن‌ها Korean Academic School یا KAS گفته می شود. این مدارس خاص که نخبه گان علمی را پرورش می دهند فقط  در دوره دوم متوسطه است. در مقایسه با کره جنوبی در ایران، در حال حاضر در هر منطقه آموزشی، یک مدرسه تیزهوشان برای دختران و یکی برای پسران راه اندازی کرده‌ایم و حدود هفتصد منطقه هم در ایران داریم. درصد پوشش ما در این زمینه درصد قابل دفاعی نیست و در این زمینه افراط شده است. مدارس نمونه دولتی هم تعداد بسیار بیشتری را در بر می گیرند.

از منظر سوم،  در میان آزمون هایی که منجر به گزینش دانش‌آموزان می شود، آزمون های مبتنی بر تست های چهارگزینه‌ای، جزو مخرب ترین آزمون ها است و برخی از کشورها این آزمون ها را درکل فرایند آموزشی ممنوع کرده اند و در این کشورها فقط سوالاتی طراحی می شوند،که پاسخ ساز هستند و دانش‌آموزان در حین نوشتن پاسخ به دنبال استدلال آن بر می‌آیند و یادگیری های خود را در همه ابعاد به نمایش می گذارند.

علاوه بر نکات فوق ابعاد و تاثیرات مالی و روانی حول و حوش این موضوع، از جمله کلاسهای آمادگی برای آزمون تیزهوشان و بازار کتابهای تست هم از جمله مسائلی است که باید مد نظر  کارشناسان و آحاد مردم جامعه قرار گیرد.