ارسال نظر

  امروز چهاردهمین سالگرد درگذشت زنده یاد مرحوم مهندس علاقمندان است. مردی  که بی استثنا در ذیل اکثر حرکت های تحولی آموزش وپرورش و بخصوص سازمان پژوهش نام نیکی از خویش به یادگار گذاشته است. دریغمان آمد به همین مناسبت یادداشتی در شان و شخصیت علمی، اخلاقی و مدیرتی ایشان قلمی نشود در این مجال ضمن طلب علو درجات برای این مدیر بزرگ  شاید طرح چند نکته کوتاه در حاشیه این مناسبت خالی از لطف نباشد.

یکم: مرحوم علاقه‌مندان به دلیل ویژگی شخصیتی، دانش، تخصص و تلاش‌های جهادگونه در میان دوستان و یاران، جایگاهی ممتاز داشت؛ وی از شمار مدیران رفتارمداری بود که با نگاهی عاطفی و از دریچه عشق و خرد به کار و مأموریت می‌نگریست.

امروز پس از گذشت یک دهه، آنچه در بیان و نوشتار یاران بیشتر شنیده و خوانده می‌شود، اقتدار مدیریتی ایشان است؛ مدیریت وی بر مدار دو شاخصه مهم مقبولیت علمی و مهارتی و محبوبیت مبتنی بر تعهد، اخلاق و رفتارهای نوع دوستانه استوار بوده است.

دوم: شاید کمتر کسی در خدمات و آثار و برکات همپای مهندس علاقه‌مندان باشد؛ راز توفیق و نامبرداری و خوش آوازگی وی در طول سال‌های پس از درگذشت را می‌توان در ثبات مدیریتی، ماندگاری تعهدمند در درون ساختار نهاد تعلیم و تربیت، کادرسازی و مهمتر از همه حرکت بر مدار اعتدال عملی در استفاده از ظرفیت‌ها و منابع انسانی دانست.

شاید بتوان گفت شخصیت وی به شهادت یاران و مدیران، فراتر از بازی‌های سیاسی  و سلیقه‌های عناصر دمدمی مزاج و به ویژه سیاسیون زودرسی که از سیاست، سیاسی کاری را می‌دانند، بوده است.

 سوم: مردانی چون علاقه‌مندان را که زندگی، سرمایه و دانش خود را بر طبق اخلاص نهاده و وقف نظام تعلیم و تربیت کرده‌اند باید در عهد حیات شناخت و ستود و قدر دانست.

آموزش و پرورش که بزرگترین نهاد برخوردار از این شمار ستارگان خوش فروغ است چرا باید شناخت، معرفی و نکوداشت را به آه و افسوس و حسرت گره بزند؟

آیا این نهاد که از ذخایر گرانسنگ آن، نظام سود برده و می‌برد نباید پاس مفاخر خود را در ایام حیات و مجال سودمند انتقال تجربیات داشته باشد؟

از آموزش و پرورش که با برندی جز فرهنگ و تربیت شناخته نمی‌شود، انتظار می‌رود بی نگاه و سونگری موهوم از ذخایر و میراث عظیم و عزیز خود در عهد حیات آنها رونمایی کند؛ کم نیستند معلم مدیران ماندگاری که با مجاهدت‌های علمی، تربیتی و مدیریتی در ساحت خدمت به فرهنگ و انسانیت خوش درخشیدند.

چهارم: تغییرپذیری و تحول‌خواهی و استقبال هوشمندانه از نیازهای نوپدید از جمله شاخصه‌های این مدیر فقید است؛ این ویژگی موجب شد تا طراحی و برنامه‌ریزی‌های ایشان همچنان از تازگی و طراوت برخوردار و در جمع پرشمار برنامه‌های امروز خوش درخشی کند.

ایجاد رشته کاردانش، طرح کاد، هنرستان‌های جوار، تأسیس دبیرستان‌های فرهنگ، طرح چند تألیفی و راه اندازی جشنواره‌های مختلفی چون سامان‌دهی کتاب‌های کمک آموزشی، تصویرسازی کتب درسی، وبگاه رشد و...بخشی از برکات عمر مدیریتی ایشان است.

نگاه تحولی به نظام تعلیم و تربیت و مطالعات تطبیقی با آموزش و پرورش‌های جهان از جمله ضرورت‌ها و نیازهای مغفول امروز آموزش و پرورش ماست؛ این نهاد استراتژیک و راهبردی نتوانسته در عرصه‌های بین‌المللی همپای دیگر نهادها نقش آفرینی کند.

دیپلماسی کتاب‌های درسی، آموزش و مسائل و فعالیت‌های دانش‌آموزی و کارشناسی و... صدها عرصه دیگر پل‌های مناسبی برای جهانی سازی تعلیم و تربیت ماست؛ این نگرش را می‌شود در گزارش‌نامه‌های رسمی و غیر رسمی مهندس علاقه‌مندان دید.

پنجم: باید وزن مدیریتی و کارشناسی آموزش و پرورش سنگین تر از سایر وزارت و نهاد‌های دیگر باشد؛ قامت آموزش و پرورش فراتر از یک وزارت در سنخ و سطح سایر دستگاه‌هاست.  

بی‌شک نگاه واقع بینانه به آموزش و پرورش از حجم پرشمار مراجعین به کلانتری‌ها، دادگاه‌ها، زندان‌ها و نگرانی‌های انتظامی، انضباطی و قضایی و... خواهد کاست.

این نگره در جانمایی کاری و انتخاب محل خدمت مهندس علاقه‌مندان به قاعده بود؛  وی خدمت در ساحت تصمیم سازی در آموزش و پروش را به موقعیت و جایگاه‌های بالاتر ترجیح می‌داد.

ششم: مرحوم علاقه‌مندان یک شخصیت دین مدار، متعهد و اهل ملاحظات و دقت شرعی بود؛ همکارانش وی را به وقت گذاری و مسئولیت پذیری و دغدغه‌مندی می‌شناختند و علاقه‌مندان شیفته اهل البیت(ع)، فرزند انقلاب و ملتزم به تقیدات دینی بود؛ تلاوت دلنشین قرآن وی هنوز هم خاطره‌آمیز است؛ وی در یک کلام مدیری معتدل و متدین بود.

محمدابراهیم محمدی