توسط محققین ایرانی بررسی شد

«رفتارهای پرخطر» نوجوانان را پیش بینی کنیم

نوجوانی، مرحله ای حساس در دوره زندگی انسان است که به دلیل بروز تغییرات مختلف روانی، اجتماعی، شناختی و بیولوژیکی، احتمال درگیر شدن شخص در رفتارهای پرخطر در آن افزایش می یابد. این موضوع باعث می شود که لزوم توجه والدین به فرزندان خود در این دوره حساس، دوچندان گردد.

با توجه به اهمیت شناخت عوامل زمینه ساز بروز رفتارهای پرخطر، پژوهشی توسط محققینی از دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه رازی کرمانشاه انجام شده که در آن نقش شیوه فرزندپروری والدین، شیوه حل مسئله و خودتنظیمی در پیش بینی بروز رفتارهای پرخطر دانش آموزان نوجوان مورد ارزیابی علمی قرار گرفته است.

نوجوانی، مرحله ای حساس در دوره زندگی انسان است که به دلیل بروز تغییرات مختلف روانی، اجتماعی، شناختی و بیولوژیکی، احتمال درگیر شدن شخص در رفتارهای پرخطر در آن افزایش می یابد. این موضوع باعث می شود که لزوم توجه والدین به فرزندان خود در این دوره حساس، دوچندان گردد.

در این پژوهش که با مشارکت 320 نفر از دانش آموزان اول تا سوم دبیرستان شهر کرمانشاه انجام گردیده، از «پرسشنامه رفتارهای پرخطر»، «پرسشنامه خودتنظیمی»، «پرسشنامه حل مسئله« و «مقیاس ادراک شیوه والدین» به عنوان ابزار گردآوری داده ها استفاده شده است.

نتایج تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش نشان می دهد که خود تنظیمی، مهارت حل مسئله و شیوه فرزندپروری والدین در پیش بینی رفتارهای پرخطر نقش موثری دارند.

خودتنظیمی، به مهارت فرد در مشارکت فعال از نظر فراشناختی، انگیزشی و رفتاری در فرایند یادگیری اطلاق می شود. حل مسئله نیز به نوعی «مقابله متمرکز بر مشکل» گفته می شود که به موجب آن، شخص، با استفاده از یک خط مشی هدفمندانه، مسئله ای را که با آن مواجه است تعریف نموده، راه حل های مختلف آن را تولید کرده و پس از تصمیم گیری، یکی از آن ها را انتخاب می نماید.

بر این اساس، نتایج این تحقیق نشانگر آن است که عواملی که دارای بیشترین نقش در پیش بینی رفتارهای پرخطر دانش آموزان نوجوان هستند به ترتیب شامل خودتنظیمی، کنترل شخصی (از ابعاد شیوه حل مسئله)، شیوه فرزندپروری والدین و درگیری پدر (از ابعاد شیوه فرزندپروری والدین) می باشند.

محققین با توجه به این یافته های ارزشمند که در مجله علمی پژوهشی «دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تبریز» منتشر گردیده، اظهار نموده اند که محیط خانواده و متغیرهای مختلف شناختی، نقش به سزایی در بروز رفتارهای پرخطر نوجوانان دارند و بایستی به آن ها به طور ویژه ای توجه شود.