ناتالی وکسلر

تمرکز بر مغز به جای ذهن، گاهی نه تنها بیهوده بلکه سخت زیان بار می شود؛ این کار می تواند آموزگاران را از جست و جوی روش های کارآمد برای پرداختن به دشواری های یادگیری بازدارد؛ دشواری هایی که با روانشناسی متوقف می شوند و نه عصب شناسی. مثال مناسب این بحث، افراد مبتلا به اختلال خوانش پریشی [دیسلکسیا dyslexia ] است که پذیرفته شده عصب شناسی به آن جنبه از خواندن، معروف به کدگشایی- یعنی پیوند دادن صداها با واژه ها- نور می تاباند. شواهدی وجود دارد که مغزهای افراد خوانش پریش، در فعال سازی و ساختار، هنگام سنجش با خوانندگان معمولی، تفاوت دارند.؛