در ستایش هیچ آموزی

در کتاب هیچ آموزی یا تعلیم و تربیت تنزیهی، هنر والای حذف کردن برای جذب نمودن، پنهان کردن برای آشکار نمودن، کاستن برای افزودن، منع کردن برای ترغیب نمودن، و هیچ شدن برای همه چیز شدن به کار گرفته می شود تا در این کنشگری تضادمندانه،خلاق ترین و سیال ترین نوع تعلیم و تربیت فطری به دور از آموزه های شرطی و انتظارات درسی به ثمر نشیند.

تعلیم و تربیت تنزیهی، بازگشت به اصل است. بازگشت از تربیت رسمی و بدلی، به تربیت طبیعی و فطری، بازگشت از زندگی فرو کاهنده ی دنیوی، به زندگی فرا برنده ی اخروی.

در این گفتمان خرد آشوب و هنجار کوب است که افروختن بینش، جایگزین اندوختن دانش می شود و ذهن اندوزی تراکمی جای خود را به ذهن ورزی تحولی می دهد تا هر کس به سبک خود به کشف خود و خلق سرنوشت خود بپردازد.