ارسال نظر

پژوهشی با عنوان"جایگاه عقلانیت و معنویت در برنامه درسی" توسط حسین کارآمد تهیه شده و در اختیار علاقمندان می باشد.

به گزارش روابط عمومی سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، پژوهش حاضر با هدف بررسی عقلانیت و معنویت در برنامه ‌درسی با نگرش به‌ فلسفه اسلامی انجام و بر این فرض اساسی مبتنی است که جهت‌گیری‌های هنجاری برنامةه درسی، بر مبانی فلسفی استوارند. پژوهشگر درصدد است تا با استفاده از روش تحلیلی و استنتاجی ابتدا به توصیف و تحلیل جهت‌گیری‌های عقلانی و معنوی در برنامه ‌درسی بپردازد و در گام مهم تر، با تکیه بر عقلانیت، و به ویژه عقل نظری و عقل عملی در فلسفه اسلامی، جهت گیری برگرفته از این فلسفه را در برنامه درسی توضیح دهد و به ارتباط آن با معنویت بپردازد. یافته‌ها حاکی از آن است که جهت‌گیری‌های عقلانی و معنوی برنامه ‌درسی، به‌ترتیب، بیشتر از مبانی فلسفی عمل‌گرایی و انسان‌‌‌گرایی سرچشمه می‌گیرند. برخلاف این جهت‌گیری‌ها که در آن‌ها ارتباط روشنی بین عقلانیت و معنویت، و به‌ویژه معنویت دینی وجود ندارد، در جهت‌گیری عقلانیت معنوی برنامه درسی برگرفته از فلسفه اسلامی، عقلانیت و معنویت به‌هم مرتبط‌اند. عقلانیت مراتبی دارد که از پایین‌ترین مرتبه، یعنی عقلانیت ابزاری تا دستیابی به ‌عقل فعال و درک پروردگار متعال امتداد می‌یابد. برقراری ارتباط بین پایین‌ترین تا بالاترین مرتبه‌ عقلانیت در برنامه درسی، هدف غایی در برنامه ‌درسی را الهی می‌کند و اهداف واسطی را نیز معنوی می‌سازد. همچنین، جهت‌گیری عقلانیت معنوی، جامعیت و یکپارچگی را برای محتوای برنامه ‌درسی رقم می‌زند و در جهت نیل به‌کمال و سعادت واقعی، فضای آکنده از شوق و انگیزه‌‌ در فراگیران ایجاد می‌کند. 

نویسنده: حسین کارآمد

اسلام و پژوه های تربیتی، سال دهم، شماره اول، پیاپی 19، بهار و تابستان: 1397: ص 23 -40

"متن کامل مقاله(در داخل سازمان) از سایت www.magiran.com قابل دسترس می باشد"