ارسال نظر

درود بر شما دوست عزیز و احیانا همکار محترم. از محتوای مقاله شما به درستی نفهمیدم منظورتان قناعت وصرفه جویی و مدیریت درآمد، می باشد یا فعالیت مضاعف و رقابت در بر گزاری کلاسهای آزاد، به هر حال بیشتر به فرا فکنی نزدیک بود. چرا که نیت اول یعنی قناعت آنقدر نخ نما و مندرس است که نیازی به شکافتن و طرح مسئله ندارد، اما نیت دوم، یعنی: شهرت یک معلم با شرافت، با توان محدود و ساعت کار موظف و حقوق معین، آیا منتهی به ثروت می شود؟ و اگر تعداد انگشت شمار بیزینس من با عقل معاش ویژه، مد نظر شماست، مقایسه و به رخ کشیدن آنان با قشر اکثریت و زحمت کش فرهنگی، بخصوص در نقاط محروم این سر زمین کاری ناجوانمردانه و غیر حرفه ای است. در جامعه ما انتظار عمومی بر آموزش رایگان است، لذا خانواده ها ایثار و فدا کاری را وظیفه انسانی یک معلم می دانند، و به طور کلی تمایل معلم به تدریس خصوصی، تنفر بر انگیز است و قبول و پرداخت خانواده ها از سر نا چاریست.علی ایحال برخورد ایده آلیستی و سابجکتیویکال شما با موضوعی چنین واقعی و ملموس در جامعه برای بنده جای تعجب وبسی شگفتی بود.حمید حمیدی معلمی با 25 سال سابقه تدریس در مناطق مختلف ایران از محروم تا مرفه ترینین مناطق تهران