محمود فرشیدی وزیر اسبق آموزش وپرورش
همزمان با هفته دفاع مقدس در ایام ماه محرم، زنگ ده‌ها هزار مدرسه در گستره پهناور ایران اسلامی نواخته می‌شود و سال تحصیلی 99-98 آغاز می‌گردد و بیش از 14 میلیون دانش آموز با شور و نشاط واحد، زندگانی دانش آموزی خود را در مدرسه از سر می‌گیرند تا از حضور معلمان گرانقدر، درس علم و اخلاق فرا گیرند و تحولی در میان و اندیشه شان پدید آید.
تحولی که دامنه ضرورتش سال‌هاست که به نظام آموزشی کشور نیز کشیده شده و به تدوین سند تحول بنیادین منجر شده است، هرچند در پیچ و خم نظام اداری، فریاد تحول خواهی این سند هنوز در مدارس انعکاس نیافته و از شعله آن آبی گرم نشده است و لذا چه بسا ضرورت داشته باشد که بموازات دست و پا زدن سند در نظام اداری پیام تحول خواهانه آن به گوش مدرسه نیز رسانده شود و حرکت تحول خواهانه در مدرسه نیز جوانه بزند.
روشن است یکی از بهترین اهداف سند تحول، خودشناسی و هویت یابی نسل آینده در راستای دستیابی به حیات طیبه است و از آنجا که شناسایی استعدادها و ظرفیت های هر دانش آموز پیش نیاز خودشناسی است، تنوع بخشی و ایجاد فرصت های گوناگون برای فعالیت دانش آموزان ضروری می نماید.
البته طی سال های گذشته بر اساس همین نیاز، قالب ها و راهکارهایی ایجاد گردیده که دستاوردهای ارزشمندی نیز در زمینه رشد و پرورش استعداد دانش آموزان به ارمغان آورده است که از جمله آنها می توان به شوراهای دانش آموزی، سازمان و مجلس دانش آموزی، بسیج دانش آموزی، اتحادیه انجمن های اسلامی، هلال احمر، همیاران پلیس، اردوهای سازندگی و موارد دیگر اشاره کرد.
اما انتظار آن است که هیچ دانش آموزی نباشد مگر آنکه در یک یا چند عرصه از فعالیت های پرورشی، حضور یافته و فعالیت کند و همینطور با توجه به جامعیت نسبی سند تحول، باید برای تمامی ساحت‌های آن، قالب ها و راهکارهایی طراحی و پیش بینی شود از عرصه اجتماعی سیاسی و اقتصادی و علمی – پژوهشی گرفته تا عرصه زیستی و اعتقادی و اخلاقی.
به تعبیری شفاف تر، مدرسه باید پاسخگوی نیازهای فطری و روز همه دانش آموزان باشد و فرصت های متنوع و متعددی برای کشف و پرورش استعدادهای تمامی دانش آموزان فراهم سازد. در غیر اینصورت دیگران به این نیازها پاسخ هایی منحرف کننده می‌دهند و استعداهای نسل آینده را به بیراهه می‌کشانند.
مدرسه ای که به این توانایی و جامعیت دست یابد و نگاهی جامع به نسل آینده داشته باشد. همان مدرسه زندگی است، یعنی مدرسه ای که زنده و پویاست، مدرسه ای که دانش آموز در آن زندگی می کند و مدرسه ای که دانش آموزان را برای زندگی آینده تربیت می کند .
برای حرکت به سوی مدرسه زندگی، وزارت آموزش و پرورش باید سه گام بلند بردارد.
گام نخست تببین اهداف متعالی سند تحول و ارائه کلیات و اصول و راهبردهای برنامه های تنوع بخش در چارچوب سند و برنامه درس ملی، برای کلیه همکاران به ویژه مدیران محترم مدارس.
گام دوم تعیین محدوده استقلال مدرسه و خطوط قرمز
و گام سوم هدایت و نظارت دقیق و کارشناسانه بر عملکرد مدارس و برخورد با آشفته بازار برنامه های سلیقه ای و متعارض با اهداف سند تحول که توسط برخی مدارس خود خوانده و خویش فرما به اجرا در می‌آید.
متاسفانه طی سال های اخیر، دغدغه های تامین بودجه و کاهش مشکلات معیشتی فرهنگیان گرانقدر برای وزرای آموزش و پرورش، فرصت چندانی باقی نگذاشته است تا به تحول و «مدرسه زندگی »بیاندیشند، امید است رییس جمهور محترم و هیات دولت با حمایت های مالی رفاهی خود این فرصت را برای وزیر جدید آموزش و پرورش فراهم آورند.
ارسال نظر