کربلا، مدرسه عشق

بسم الله الرحمن الرحیم ..." لکم فیٌ اسوه " انسان اسوه جو والگو طلب است تا خویش را با " او " همساز و دمساز نماید و شیوه سلوک او را آیت و آینه گرداند. ما برای یافتن "من گمشده"، "حقیقت گمشده" فردای گم شده، فردای گم شده، حتی چراغ های خاموش گم شده، نیازمند چراغیم و "حسین" (ع ) مصباح است. چراغی برای یافتن هرآنچه گم کرده ایم. چراغی برای کشف کمینگاه هایی که دزدان برای سرقت سرمایه های ما فراهم کرده اند. همه ما برای گذار از طوفان ها و بحران ها و رسیدن به ساحل امن، نیازمند "سفینه" ایم ، نیازمند کشتی امنی که ما را به ساحل آرامش برساند و ما را در کاوش ژرفای دریاها و یافتن گوهر نایاب یاریگر باشد. حسین(ع) سفینه است، سفینه ای موج کوب و گرداب شکن و گوهر یاب و ساحل رسان. حسین(ع) بر رفیع ترین قله ایستاده است، با چراغی در دست، تا جاده ها و عقبه ها را نشانمان دهد و شیوه های گذار از نشیب و فرازها و دامچاله ها و خطرگاه ها را به ما بیاموزد. حسین(ع) هنوز و همیشه با کشتی نجات بادمان های برافراشته، در اقیانوس متلاطم عصر سونامی های طوفان و اضطراب(storm & stress) نجات انسانهای سرگشته را انتظار می کشد که سخت به این « سفینه و مصباح » نیازمندیم. اگر کربلا سرزمین زیبایی است و در نگاه زینبی" مارایت الا جمیلا " است، چرا از همین منظر دیده و نگریسته نشود؟ باید از کربلا زیبایی در گفتار، زیبایی در اندیشه، زیبایی در سلوک با خود، دیگران و هستی آفرین را بیاموزیم. عاشورا معلم عزت ، پاسداشت کرامت انسانی، شکیبایی در صراط حقیقت، ایثار، پاکی و پاکبازی، فتوت و جوانمردی، عدالتخواهی و ظلم ستیزی، جان آگاهی و بصیرت و همه درسهای لازم برای زیستن پاکیزه و به تعبیر قرآن رسیدن به "حیات طیبه" است. آنان که عاشورا را شناخته اند، در آن همه چیز یافته اند. عاشورایی که با عطش معنا می یابد و همه عطش انسان را پاسخ می گوید. هیچ کس نیست که بر ساحل این اقیانوس پهلو بگیرد و جام زلال معنا و معرفت در جان نریزد. کربلا مدرسه مدیریت است، مدیریت بر خویش، مدیریت در بحران، مدیریت تصمیم گیری در هنگامه نداشتن و نبودن و حتی به ظاهر"نشدن" . کربلا کلاس همه فضیلت ها و عظمت هاست و آنان که در این منظومه با یاران حسین – این ستارگان منظومه معرفت و عشق- آشنایند، به درک این فضیلت ها خواهند رسید. کربلا و عاشورای حسینی هم " گریستن " می خواهد و هم " نگریستن "، هم "نالیدن" و هم به آن "بالیدن". از عاشورا بال پرواز باید گرفت و نردبان کمال و اگر عاشورا خوب کاویده شود، روشن خواهد شد که نه حادثه ای در سال 61 هجری که امروزی ترین و زنده ترین و زاینده ترین واقعه جهان است. و بهترین الگویی که برای همیشه انسان و همه انسان ها می توان شناخت و شناساند که اما خود در کربلا فرمود: لکم فیٌ اُسوه، من برای شما اسوه و الگو یم. چنین باد که عاشورا را از این منظر ببینیم و درسها، پیام ها، عبرت ها و آموزه های آن را چراغ راه نسل آینده قرار دهیم.

دکتر محمد رضا سنگری،

عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی