واکاوی نظریه تعامل‌گرایی نمادین و دلالت‌های آن در برنامه‌ درسی

پژوهش حاضر با هدف واکاوی دلالت‌های نظریه تعامل‌گرایی نمادین در عناصر برنامه درسی انجام و پژوهشگر از روش پژوهش کیفی «جستار نظرورزانه» و از ابزار «بررسی مستندات» برای گرد‌آوری اطلاعات استفاده کرده است.

دراین پژوهش مبانی نظری، نظریه تعامل‌گرایی نمادین، مطالعه، بررسی و دلالت‌های آن در عناصر برنامه درسی از منظر میلر (هدف‌ها، دانش‌آموز، معلم، روش یاددهی و یادگیری، ویژگی‌های محیط آموزش و ارزشیابی) استخراج گردیده است. بر اساس یافته‌ها، هدف‌های برنامه درسی باید پویا، کثرت‌گرایانه، انعطاف‌پذیر، تعاملی و واقع‌گرایانه باشد. فراگیر فعال، مسئول یادگیری خود، مشارکت‌کننده در یادگیری و تعامل‌گرا است. همچنین معلم باید فراهم‌کننده تجارب، مشارکت پذیر و تسهیلگر باشد. روش یاددهی- یادگیری تعاملی، فرایندمحور و مبتنی بر مشارکت است. محیط یادگیری؛ پذیرا، غنی و چالش‌برانگیز، پویا و غیر ایستا، صمیمی و شخصی است و ارزشیابی برنامه درسی با روش‌های سنجش عملکردی، فرایند محور، توجه به داده‌های کمی و کیفی و اجتماع‌مدار انجام می‌گیرد.

نویسندگان:میثم غلام پور ، محسن آیتی

دریافت فایل این مقاله از طریق لینک زیر و مراجعه به سایت https://www.magiran.com امکان پذیر می باشد.

نشریه نامه آموزش عالی، سال دوازدهم شماره 45 (بهار 1398) ص.: 169-147