چکیده: هجرت تاریخی امام رضا(ع) به ایران، یکی از فرازهای مهم وحساس تاریخ اسلام وبه ویژه تاریخ تشیع به شمار می رود که در تمام ابعاد اجتماعی، فرهنگی، سیاسی واعتقادی ایرانیان تأثیر بسزایی داشته است.هجرت امام رضا(ع) به ایران واستقرارشان در خطه خراسان فرصت مغتنمی بود تا ایرانیان ازیک طرف از نزدیک با سیره وشخصیت آن حضرت آشنا شده واز طرفی دیگر بامعارف ناب شیعی مأنوس تر گردند.
حضور پربرکت ایشان سبب شد تا روز به روز، هواداران شیعه گسترش یابند وچشمه وجودشان را از دروگهر علوم ومعارف الهی سرشار وسیراب سازند . حضور پیشوای هشتم (ع) درایران سبب شد تا این سرزمین به یکی ازمهمترین کانونهای تمدن اسلام مبدل شود وعلاوه برپیامدهای اثر بخشی که برای ایرانیان به ارمغان آورد، سبب گسترش تفکر شیعی وبهره مندی هرچه بیشتر شیعیان وسادات از آزادی گردید . امام (ع) از بحران مشروعیت سیاسی ودینی آن زمان، بهره جست ودر زمینه سیاسی، ولایت را به عنوان شیرازه حکومت دینی تلقی نموده وسعی نمود تابا گره زدن توحید وولایت، تشیع ناشی از دوستی اهل بیت را به تشیع اعتقادی تبدیل کند.
دراین میان، حضور امام رضا(ع) درایران را می بایست سرآغاز تحول علمی وفرهنگی در میان مسلمانان علی الخصوص تشیع دانست . پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هجرت امام رضا(ع) برگسترش تشیع ایرانیان، صورت گرفته ومحتوای آن با استفاده از روش تحلیل اسنادی جمع آوری گردیده وبااستفاده از کتب تاریخی چون عیون اخبارالرضا وسخنان وسیره ثامن الحجج (ع) ومدارک معتبر روایی، به بررسی موضوع پرداخته است، انشا ء الله مفیدفایده واقع گردد.
ارسال نظر