تحقیقات نشان می دهد اقتصاد دیجیتالی نیروی کار را متحول می کند و مهارت هایی مانند همکاری، برقراری ارتباط و حل مسائل با مکانیزه شدن نقش های سنتی، اهمیت بیشتری پیدا خواهند کرد. هم اکنون انتظار می رود بیش از نیمی از کودکانی که وارد مدرسه می شوند، وارد مشاغلی شوند که در حال حاضر وجود ندارند و بنابراین در آینده سازگارپذیری به یک مهارت کلیدی تبدیل خواهد شد.
SEL به چه معناست؟
مهارت های یادگیری عاطفی و اجتماعی (SEL) توانایی هایی هستند که خارج از مهارت های سوادآموزی مانند خواندن، نوشتن و ریاضیات قرار دارند. مهارت های SEL امکان خلاقیت، حل مشکل و برقراری ارتباط را فراهم می کنند و در بطن خود دارای تعاملات اجتماعی هستند.
از میان 16 مهارتی که در گزارش مجمع جهانی اقتصاد برای قرن بیست و یکم ضروری شمرده شده اند، 12 مورد از آن‌ها مهارت های SEL هستند.
چگونه بدانیم که مشاغل تغییر خواهند کرد؟
در واقع روند کنونی به سمت مشاغلی است که نیازمند مهارت های اجتماعی هستند. تحقیقات نشان داده که در ایالات متحده امریکا از سال 1980، فرصت های اشتغال در مشاغل نیازمند مهارت های بیشتر SEL افزایش یافته در حالی که مشاغل نیازمند مهارت های کمتر SEL کمتر شده اند. پیش بینی می شود این روند همچنان ادامه داشته باشد.
چگونه این مهارت ها را آموزش دهیم؟
سر کلاس های درس، مهارت های SEL می توانند با کار گروهی، بحث، درس دادن شاگرد به شاگرد و حل مسائل آموزش داده شوند. پروژه و یادگیری مبتنی بر پرسش نیز می تواند به کودکان در یاد گرفتن چگونگی تفکر کردن، استفاده از فناوری و حل مسائل کمک کنند.
در بیرون از کلاس درس، والدین و مددکاران می توانند کودکان را تشویق کنند که مهارت های SEL را توسعه دهند و این کار را از طریق مشارکت کردن در تحصیل کودک و ارائه محیطی امن و پرورش دهنده انجام دهند. فعالیت های خارج از برنامه مانند ورزش و موسیقی نیز توانایی آموزش دادن مهارت های SEL به کودکان را دارند.
آیا این بدین معناست که در مدارس کمتر از فناوری استفاده کنیم؟
گرچه مدارس نیازمند توسعه مهارت های بین شخصی هستند، فناوری نقش مهمی برای ایفا کردن دارد. فناوری می تواند یادگیری را شخصی کند، آنچه را که سر کلاس درس رخ می دهد، تکمیل کند و دسترسی به یادگیری را برای افرادی مهیا کند که دارای فرصت های تحصیلی ناکافی هستند.
فناوری های موجود مانند بازی های ویدیویی هم می توانند در پیشرفت تحصیل کمک کنند. تعدادی از این بازها نوعی درک کردن روابط ظریف بین سیستم های اقتصادی، تاریخی و جغرافیایی را توسعه می دهند که تمدن ها را شکل داده اند. تعدادی از این بازی ها نیز مهارت های SEL از قبیل همکاری، خلاقیت و حل مسائل را تقویت می کنند.
تحقیقات جدید نشان می دهد اقتصاد دیجیتالی نیروی کار را متحول می کند و مهارت هایی مانند همکاری، برقراری ارتباط و حل مسائل با مکانیزه شدن نقش های سنتی، اهمیت بیشتری پیدا خواهند کرد
فناوری های یادگیری مانند ابزارهای پوشیدنی، برنامه های نرم افزاری و واقعیت مجازی نیز می توانند چنین مهارت هایی را ارتقا دهند. ابزار پوشیدنی هم اکنون برای کمک کردن به دانش آموزان جهت مدیریت کردن احساسات و ایجاد مهارت های ارتباطاتی به کار می روند در حالی که واقعیت مجازی را می توان برای ایجاد مولفه هایی به کار برد که کنجکاوی را ترغیب و تفکر بحرانی را ارتقا می بخشد.
در این بین، سرمایه گذاران به پتانسیل فناوری تحصیلی علاقه نشان داده اند و سرمایه گذاری بخش خصوصی بر روی فناوری های تمامی گروه های سنی در سطح دنیا از 1.5 میلیارد دلار در سال 2011 به 4.5 میلیارد دلار در سال 2015 رسید.
مشکل کجاست؟
علی رغم این نوع سرمایه گذاری ها، گزارش مجمع جهانی اقتصاد نشان می دهد دلایل فراوانی وجود دارند مبنی بر این که SEL در توسعه سیاست تحصیلی از اولویت کافی برخوردار نیست.
هم اکنون آگاهی محدودی درباره مهارت های SEL و فواید آن وجود دارد و بنابراین اولویت بخشی به چنین مهارت هایی کافی نیست. همچنین منابع و بودجه کمی در این زمینه وجود دارد و بنابراین عرضه برنامه های SEL و محصولات آن ناکافی است.
در مجموع، این مشکلات مانع از توسعه مهارت های عاطفی و اجتماعی برای آینده می شود. چنانچه دانش آموزان می خواهند که در آینده در نیروی کار جایی داشته باشند، شرکت ها، والدین، معلمان، سیاست گذاران، توسعه گران فناوری، سازمان های جهانی ، سرمایه گذاران و همچنین محققان باید بر موانع موجود بر سر این راه غلبه کنند.
دانش آموزان امروزی باید به مهارت های SEL به همراه آموزش آکادمیک سنتی مجهز شوند تا در بازارهای آینده توان رقابت داشته باشند. آن ها با یاد گرفتن مهارت های SEL از شرکت ها ،اقتصاد و جامعه آینده و همچنین افراد منفعت خواهند برد.
ارسال نظر