ارسال نظر

امروز هوای آموزش و پرورش گرگ و میش است، نیاز به چراغ است، چراغی که سوخت آن تقوی و مثبت اندیشی و گفتمان صادقانه فتیله آن است. همدیگر را از گذشته تا بحال که همه در خوب و بدش کم و زیاد شریک بودیم متهم نکنیم. قدر داشته های مان را بدانیم و این قدر بر طبل نداشته ها نکوبیم. همه دست اندرکاران بزرگ و کوچک اموزش و پرورش نیت خدمت داشتند و به حسب موقعیت و شرایط و بخت و اقبال ضعف و قوت ها و آورده هایی داشتند. همین اسناد تحولی که همه به آن افتخار میکنیم از جمله محصولات استراتژیک همه این دست اندرکاران بوده است. همه چیز را همگان می دانند. هیچ یک از ما به تنهایی قویتر و باهوشتر از بقیه نیستیم. دیگران کارهای بزرگ کرده اند ما باید کارهای بزرگتر بکنیم. نظام اموزشی ما خوب یا بد ارثیه امثال من و شماست. اگر مطلوب نیست که البته نیست، مخروب هم نیست. انتظارات را با اختیارات بسنجیم و ببینیم از حیث اختیار و امکانات در ادوار مختلف، در کدامین الویت و رتبه بوده و هستیم. ما امروز بیش از همیشه به شوق و ذوق و اعتماد به نفس و همدلی و کار تیمی و گروهی نیاز داریم، به نیرویی نیاز داریم که ما را به سوی اهداف برانگیزاند، این نیرو پول نیست، انرژی مثبت است، روحیه اعتماد جمعی توام با خلاقیت ، نقادی، صداقت و صراحت و کارآفرینی است. نیاز به نگرش مطلوب داریم و راز برخورداری از نگرش مطلوب داشتن شوق به تغییر است.