تصور کنید می‌خواهید یک ظرف شیشه‌ای خالی را با چند کلوخ، مقداری سنگ‌ریزه و مقداری ماسه نرم پر کنید و سپس یک لیوان آب روی آن بریزید. به‌طور طبیعی ابتدا کلوخ‌ها را در شیشه ریخته، سپس سنگریزه‌ها با تکان دادن شیشه لابه‌لای کلوخ‌ها جای گرفته و آن‌گاه ماسه ریخته و شیشه را مجدداً تکان می‌دهیم، ماسه‌ها در بین سنگریزه‌ها جابه‌جا شده و داخل شیشه جای می‌گیرند. در پایان یک لیوان آب را به آرامی در داخل شیشه می‌ریزیم؛ آب راهش را یافته و آرام در شیشه جای می‌گیرد.
امروز هوای آموزش و پرورش گرگ و میش است، نیاز به چراغ است، چراغی که سوخت آن تقوی و مثبت اندیشی و گفتمان صادقانه فتیله آن است. همدیگر را از گذشته تا بحال که همه در خوب و بدش کم و زیاد شریک بودیم متهم نکنیم. قدر داشته های مان را بدانیم و این قدر بر طبل نداشته ها نکوبیم. همه دست اندرکاران بزرگ و کوچک اموزش و پرورش نیت خدمت داشتند و به حسب موقعیت و شرایط و بخت و اقبال ضعف و قوت ها و آورده هایی داشتند. همین اسناد تحولی که همه به آن افتخار میکنیم از جمله محصولات استراتژیک همه این دست اندرکاران بوده است. همه چیز را همگان می دانند. هیچ یک از ما به تنهایی قویتر و باهوشتر از بقیه نیستیم.
این یادداشت کوتاه، در راستای بازدیدی است که در روزهای 26 الی 29 اردیبهشت‌ماه 1397 از آموزش و پرورش کشور هندوستان داشته ام.