دکتر حیدر تورانی

کمبود نیروهای استراتژیک در جایگاه سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری، از نارسایی‌ها و مسایل حیاتی نظام آموزشی کشور است. این نارسایی‌ها‌ به دلایل مختلف از جمله بدفهمی و کج‌فهمی در تفاوت میان نیروهای استرتژیک با دیگر نیروها از جمله کارشناس و حتی متخصص موضوعی، به خوبی در فرایند توسعه کشور درک نشده است. متاسفانه در حال حاضر به غلط، مدیران ارشد و عالی را که اغلب با رابطه و نفوذ سیاسی به کرسی قدرت تکیه زده‌اند را همان مدیران استراتژیک می‌پندارند.

این نوشته خلاصه آن چیزی است که به عنوان دغدغه سازمانی ما  به همراه جناب آقای دکترمحمدیان رییس وقت سازمان در تاریخ 26/2/95، در دیدار با رئیس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی قم  جناب آقای لکزایی و همکاران ایشان در زمینه "نظریه های علوم دینی و دلالت های آن در برنامه های درسی" مطرح شد. به نظر می رسد پس از گذشت سه سال هنوز گویا و متقن و قابل فهم و نافع باشد:

این روزها شاهد سردی و خامی در تحلیل های برخی اهالی نظر، و بالتبع ناصوابی در قضاوت های آنان هستیم.

تصور کنید می‌خواهید یک ظرف شیشه‌ای خالی  را با چند کلوخ، مقداری سنگ‌ریزه و مقداری ماسه نرم پر کنید و سپس یک لیوان آب روی آن بریزید. به‌طور طبیعی ابتدا کلوخ‌ها را در شیشه ریخته، سپس سنگریزه‌ها با تکان دادن شیشه لابه‌لای کلوخ‌ها جای گرفته و آن‌گاه ماسه ریخته و شیشه را مجدداً تکان می‌دهیم، ماسه‌ها در بین سنگریزه‌ها جابه‌جا شده و داخل شیشه جای می‌گیرند. در پایان یک لیوان آب را به آرامی در داخل شیشه می‌ریزیم؛ آب راهش را یافته و آرام در شیشه جای می‌گیرد.  

امروز هوای آموزش و پرورش گرگ و میش است، نیاز به چراغ است، چراغی که سوخت آن تقوی و مثبت اندیشی و گفتمان صادقانه فتیله آن است. همدیگر را از گذشته تا بحال که همه در خوب و بدش کم و زیاد شریک بودیم متهم نکنیم. قدر داشته های مان را بدانیم و این قدر بر طبل نداشته ها نکوبیم. همه دست اندرکاران بزرگ و کوچک اموزش و پرورش نیت خدمت داشتند و به حسب موقعیت و شرایط و بخت و اقبال ضعف و قوت ها و آورده هایی داشتند. همین اسناد تحولی که همه به آن افتخار میکنیم از جمله محصولات استراتژیک همه این دست اندرکاران بوده است. همه چیز را همگان می دانند. هیچ یک از ما به تنهایی قویتر و باهوشتر از بقیه نیستیم.

این یادداشت کوتاه، در راستای بازدیدی است که در روزهای 26 الی 29 اردیبهشت‌ماه 1397 از آموزش و پرورش کشور هندوستان داشته ام.