ترجمان علوم انسانی، کتاب «علیه تربیت فرزند؛ برای فرزندمان باغبان باشیم یا نجار؟ »، نوشتۀ آلیسون گوپنیک را با ترجمۀ مینا قاجارگر منتشر کرد.
کتاب «علیه تربیت فرزند؛ برای فرزندمان باغبان باشیم یا نجار؟ »، نوشتۀ آلیسون گوپنیک، استاد روان‌شناسی دانشگاه کالیفرنیا، از سوی ترجمان علوم انسانی منتشر شد. مینا قاجارگر این کتاب را به فارسی برگردانده است.
صور اغلب ما از تربیت فرزندمان این است: فراهم‌کردن محیطی امن؛ برنامه‌ریزی دقیق و هدفمند برای زمان‌های کار و فراغت؛ نظارت دقیق بر اعمال و روابطش و هدایت او تا رسیدن به اهدافی عالی. هدف والدین امروزی این است که فرزندشان را به شکلی خاص و دلخواه «بسازند» تا در بزرگسالی فردی موفق شود. اما آلیسون گوپنیک، از روان‌شناسان پیشرو معاصر، در این کتاب از غیرعلمی‌بودن و همچنین زیانبار بودن این نگاه به فرزندپروی سخن می‌گوید. او نشان می‌دهد که چرا هرگز نباید دنبال ساختن و شکل‌دادن به فرزندانمان باشیم: کودکان طوری خلق شده‌اند که نامنضبط و بازیگوش و پیش‌بینی‌ناپذیر و خیال‌پرداز باشند؛ آن‌ها طوری خلق شده‌اند که هم بسیار متفاوت از والدینشان و هم بسیار متفاوت از یکدیگر باشند. گوپنیک همچنین توضیح می‌دهد که چطور از فرزندانمان طوری مراقبت کنیم که بیاموزند در جهانی پیش‌بینی‌ناپذیر افرادی انعطاف‌پذیر، خلاق و مقاوم باشند.
عنوان فصل‌های این کتاب به شرح زیر است:
مقدمه؛ پارادوکس‌های والدین؛
بر ضد والدگری؛
تکامل کودکی؛
تکامل عشق؛
یادگیری از طریق نگاه کردن؛
یادگیری از طریق شنیدن؛
تأثیر بازی؛
رشدکردن؛
آینده و گذشته: کودکان و تکنولوژی؛
ارزش کودکان.