برادر گرامی جناب آقای شیرزاد عبداللهی در یادداشت خود، که به سیاق حرفه و سابقه ایشان لحن و فضایی ژورنالیستی دارد، مسائل و ادعاهای متنوع و متفاوتی را مطرح کرده‌اند که پرداختن به همه آن‌ها و آشکار کردن ابهامات و ناراستی‌های آن، نه ضروری است و نه بر عهده این بنده.
به دو مفهوم فلسفی اشاره می‌کنم که در فلسفه تعلیم و تربیت وارد شده و در تفکر تربیتی عموم اساتید و فعالان حوزۀ تعلیم و تربیت وجود دارد و در ذهن معلمان نیز شکل گرفته و منتقل می‌شود: یکی مفهوم «سیستم و مکانیزم» یا استعارۀ «سیستم» و یکی فلسفۀ «اصالت ساختار» یا «ساختارگرایی» است که ما می‌توانیم به کمک فلسفۀ صدرایی، آن‌ها را مورد انتقاد قرار داده و البته جایگزین ارائه دهیم.
واژه سواد ابزاری به معنای دانش و مهارت استفاده از یک وسیله دیجیتالی یا هوشمند و در مقابل آن سواد رسانه ای به معنای قدرت تجزیه و تحلیل پیام ها یا روش استفاده از آن ابزار یا رسانه توسط مخاطب است.
بانک جهانی که هرسال موضوع جدیدی را محور گزارش توسعه جهانی قرار می‌دهد امسال در تبیین علت انتخاب موضوع «آموزش» به‌سادگی می‌نویسد: دلیل این انتخاب برای هرکس، مثل روز روشن است! همین که خواندن این گزارش و درک آن نیازمند سواد خواندن و محاسبه است؛ ارزیابی اعتبار و درستی آن، مستلزم تفکر انتقادی است که فراتر از مهارت‌های زیربنایی ساده، توانمندی‌های بیشتری را می‌طلبد.
یادداشتی از دکتر امیرعبدالرضا سپنجی در اولین شماره نشریه «چهل کلید روابط عمومی»