یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر رشد همه جانبه کودکان عوامل محیطی است. یکی از مقالات جدیدترین شماره فصل‌نامه رشد آموزش پیش‌دبستانی به تأثیر مؤلفه‌های محیطی بر رشد همه جانبه کودکان پرداخته است. احمد ملکی‌پور نویسنده این مقاله است.
در ابتدای مقاله می‌خوانیم: «امروزه یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر رشد و توسعه کودکان عوامل محیطی است. تجاربی که فرد از محیط خود کسب می‌کند، ارتباط و تعامل او با محیط و بازخوردها و تأثیراتی که از آن دریافت می‌دارد رشد و تکاملش را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. بنابراین، هرچند برخی ویژگی‌ها پایه و اساس ژنتیک در فرد دارند ظهور و بروز آن‌ها وابسته به شرایط محیطی است. مطالعات متعددی که در فرهنگ‌های مختلف انجام گرفته حاکی از این است که کمبود محرک‌های محیطی و نبودن امکان تجارب حسی ـ حرکتی و ذهنی آثار نامطلوبی بر روند رشد روانی و اجتماعی کودکان می‌گذارد.»
نویسندة مقاله در ادامه به نقش مؤلفه‌های محیطی خانواده شامل وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی، والدین، خواهر و برادر؛ نقش کانون‌های آموزشی (مهدکودک، پیش‌دبستان)؛ نقش فعالیت بدنی و بازی و نیز نقش همسالان پرداخته است.
در توضیح نقش کانون‌های آموزشی می‌خوانیم: «امروزه کانون‌های آموزشی برای بچه‌ها عموماً جذابیتی بیش از خانه و خانواده دارد و نیز نقشی بسیار اساسی و مهم در سازگاری عاطفی و اجتماعی کودکان ایفا می‌کند. بنابراین اگر مربیان افرادی آموزش دیده، کارآمد و متخصص در زمینه تربیت کودکان باشند، خواهند توانست به بهترین نحو ممکن کودکان را تربیت کنند. لورند در پژوهشی نشان داد که تمرین و آموزش باید در زمان مشخصی صورت گیرد. او مسئلة «دوران حساس» را در رشد انسان عنوان کرد. این که «زمان» عامل پدید آمدن دوران حساس است، یعنی کودک را باید در زمان مناسب، یعنی وقتی که برخوردهای محیطی بیشترین تأثیر را در شکوفایی استعدادهای ذاتی کودک می‌گذارند آموزش داد.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش پیش‌دبستانی، شماره 24، پاییز 1393 منتشر شده است.
ارسال نظر