نمایشگاه مجازی محتوای متناسب با ایام محرم و سوگواری حضرت اباعبدالله‌الحسین(علیه‌السلام) در کتاب‌های درسی، در بخش کتابخانه و مرکز اسناد سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی قابل مشاهده می‌باشد.
به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، پرداختن به زندگینامه و معرفی الگوها و اسوه‌های اخلاقی، ملی، مذهبی و.. در محتوای آموزشی بخشی از فرایند یاددهی-یادگیری می‌باشد که در نظام تعلیم و تربیت کشورمان تلاش شده این مهم با پرداختن به ابعاد مختلف زندگی ائمه‌ی اطهار و سیره و منش ایشان به‌خوبی مدنظر قرار گیرد. از این رو به‌منظور آگاهی‌بخشی، معرفی الگوهای صدر اسلام، امامان و ائمه‌ی معصومین و سیره‌ی زندگی این بزرگواران، شخصیت‌های شاخص دوران تمدن اسلامی و دوران معاصر؛ کتاب‌های درسی برای گروه‌های سنی مختلف مناسب‌سازی شده است.
کتاب هدیه‌های آسمان، پایه‌ی سوم دبستان، شامل: درس روز دهم، تصویر عزاداری کودکان و تصویر مقابله‌ی دو لشگر در کربلا؛ کتاب هدیه‌های آسمان، پایه‌ی ششم دبستان شامل: درس سرور آزادگان، تصویر درخواست اجازه‌ی نبرد حضرت قاسم از امام حسین(علیه‌السلام)؛ کتاب ریاضی اول دبستان: تصویر حضور کودکان در هیأت‌های عزاداری؛ کتاب فارسی هشتم: سروده‌ای از فدایی مازندرانی درباره‌ی امام حسین(علیه‌السلام) و واقعه‌ی عاشورا؛ محتواهای مربوط به این ایام است که علاقمندان می‌توانند با مراجعه به بخش کتابخانه و مرکز اسناد در سایت رسمی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی به آدرس http://lib.oerp.ir/namayeshgah از این نمایشگاه مجازی دیدن کنند.
مروری بر زندگینامه‌ی امام حسین(علیه السلام)
حضرت اباعبدالله‌الحسین(علیه‌السلام) سومین امام شیعیان جهان، در سوم شعبان سال چهارم هجری قمری در مدینه‌ی منوره به‌دنیا آمد و در عاشورای سال 61 هجری در کربلا به شهادت رسید. حضرت اباعبدالله‌الحسین(علیه‌السلام) سومین امام شیعیان جهان؛ دومین فرزند گرانقدر حضرت امام علی(علیه‌السلام) و حضرت فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) است. کنیه حضرت امام حسین(علیه‌السلام) هم «اباعبدالله» است و «سیدالشهداء»، «ثارالله»، «شهید»، «سبط»، «وفى»، «زکى»، «ابالشهداء» و «خامس آل عبا» از القاب دیگر ایشان می‌باشد. امام حسین(علیه‌السلام) دارای شأن و منزلتی بسیار والا در پیشگاه مقدس الهی می‌باشد. بسیاری از کتب تفسیر و حدیث و تاریخ هم حضرت سیدالشهداء(علیه‌السلام) را از مصادیق بارز آیات تطهیر (احزاب/ 33)، مباهله (آل عمران/ 61)، مودت (شوری/ 23)، اطعام (انسان/ 8) و کلمات (بقره/ 37) و آیات پایانی سورۀ مبارکۀ فجر بیان می کنند.
شش سال و چند ماه از عمر گرانقدر امام حسین(علیه‌السلام) در زمان حیات مبارک رسول خدا(صلی‌الله علیه و آله و سلم) بود و پس از رحلت ایشان، 30 سال هم با پدر بزرگوارش امام علی(علیه‌السلام) و پس از شهادت ایشان که امامت به برادرش امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) رسید مانند یک سرباز، مطیع کامل رهبر و مولای خویش و همراه برادر بود و در اطاعت اوامر ایشان، ذره‌ای سستی نمی‌کرد. پس از شهادت امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) در سال 50 هجری قمری، بار امامت را به دوش گرفت.
در تمام طول مدتى که معاویه براى ولایتعهدى فرزندش یزید از مردم بیعت می گرفت، امام حسین(علیه‌السلام) به‌شدت با او مخالفت کرد و تن به بیعت یزید نداد و ولیعهدى او را نپذیرفت. با مرگ معاویه در سال 60 هجری، یزید به والی مدینه نوشت که از امام حسین(علیه‌السلام) به نفع او بیعت بگیرد (و اگر مخالفت کرد، او را به شهادت برساند)، اما سیدالشهداء(علیه‌السلام) که فساد یزید و بی لیاقتی او را می‌دانست، از بیعت امتناع کرد. حضرت سیدالشهدا(علیه‌السلام) در روز هشتم ذی‌الحجه سال 60 هجری قمری همراه خانواده، فرزندان و یاران به‌سوی کوفه حرکت کرد و در دوم ماه محرم‌الحرام سال 61 هجری و پیش از رسیدن به کوفه، وارد سرزمین کربلا شد. حُرّ بن یَزید ریاحی بر اساس دستور عمر بن سعد در این سرزمین، راه را بر امام حسین(علیه‌السلام) بست و ایشان را مجبور به توقف کرد. ایشان در این سرزمین در محاصره‌ی سپاهیان دشمن که هر روز بر تعدادشان افزوده می‌شد، قرار گرفت، و سرانجام در روز عاشورا و در سن 57 سالگی، مظلومانه و تشنه کام، همراه اصحابش که بیش از 72 تن نبودند اما از شجاع‌ترین افراد به‌شمار می‌رفتند، در آن سرزمین به شهادت رسید.
انتهای پیام
ارسال نظر