فصل‌نامه رشد آموزش زبان در جدیدترین شماره خود، نتایج پژوهشی دربارة آموزش زبان در قالب بازی و سرگرمی را منتشر کرده است. فاطمه مرادیان پژوهشگر و نویسنده این مقاله است.
نویسنده و پژوهشگر مقاله درباره پیشینه پژوهش آورده است: «استفاده از بازی و سرگرمی در آموزش زبان، پیشینه‌ای طولانی دارد؛ به‌طوری که از حدود نیم‌قرن پیش صاحب‌نظران امر آموزش، معلمان را به استفاده از بازی و سرگرمی در آموزش زبان تشویق کرده‌اند. از جمله ریچاردز معتقد است: تفریح و سرگرمی به‌خودی خود بخش مهمی از یادگیری زبان است؛ واقعیتی که اغلب در تلاش معلم برای آموزش نکات درسی به فراموشی سپرده می‌شود.
لی اظهار می‌دارد: اغلب بازی‌های زبانی فراگیرنده را وادار می‌کنند که به‌جای اندیشیدن به یادگیری فرم صحیح اجزاء زبان، زبان را به‌کار گیرد. او هم‌چنین اذعان می‌کند که در برنامه‌ریزی آموزش زبان به عنوان یک زبان خارجی، باید به بازی‌های زبانی به‌عنوان عناصر اصلی آموزش و نه عناصر فرعی و حاشیه‌ای نگریسته شود.»
• نویسنده مقاله در ادامه به برخی بازی‌هایی که در طول سال تحصیلی از آن‌ها استفاده کرده، اشاره کرده است که عبارتند از:
1. یانتوسیم و ایفای نقش
2. بازی گروهی
3. بازی حدس واژه
4. بازی ساخت کلبه از حروف به‌هم ریخته
5. بازی ساختن خنده‌دارترین جمله
6. بازی «نوع کلمات» بینگو
7. بازی کیم
8. بازی بارش مغزی
9. بازی ربط دادن واژه به تعریف آن
10. بازی یافتن واژه در فرهنگ لغت و...
ادامه مقاله به توضیح هر یک از این بازی‌ها اختصاص دارد.
متن کامل مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش زبان، شماره 112، پاییز 1393 منتشر شده است.
ارسال نظر