خداوند بزرگ را سپاس میگویم کهن بنیاد و تولیت شمس تبریزی را در برگزاری این همایش علمی، ادبی و عرفانی، آن هم در دارالقرار شمس و دارالصفای شهرستان خوی و در قلمرو سه استان عرفان ستای و ادبخیز و هنرآفرین آذربایجان غربی و آذردبایجان شرقی و اردبیل توفیقی برسزا ارزانی داشت.
بدیهی است از رهگذر ارائه مقالههای وزین و ایراد سخنان عارفانه و فاضلانه استادان، پژوهشگران و جوانان فرهیخته تشنه معرفت، این همایش از دل برخاسته، سرآغاز تحولی بنیادین و جامع در حوزههای عرفانی، فلسفی، کلامی، ادبی، فرهنگی و اعتقادی بود و به دلیل بستگی و شیفتگی مردم سراسر گیتی به این دو پدیده ناب حوزه معرفت و این دو ودیعه گرانسنگ جانمعنی از خلال آثاری ماندگار و پربار چون مثنوی معنوی مولانا که خود آن را اصول اصولالدینش نامیده و گفته: «نردبان آسمانست این کلام، عروج پله پله انسان کامل را تا ملاقات ربالارباب میسر تواند ساخت».
اثر دیگر مولانا ـ که همان دیوان کبیر عزلیات شمس تبریزیست ـ حکایتی است از شوریدگیها، فراهنجاریها و پرواز به ابدیتی توصیف ناپذیر که «مرگ» را گشایش درب زندان دانسته است.
ارسال نظر