به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی به نقل ار خبرگزاری ایرنا، دکتر علیرضا عصاره یکی از مشکلات کنونی وزارت آموزش پرورش را فقدان پرسشگری دانست و گفت: پرسشگری یکی از ویژگی های مهم هر فرد محسوب می شود. این ویژگی در سنین پیش از ورود به مدرسه و سال های ابتدایی تحصیل به شدت فعال است.
وی با تاکید بر نقش نهادهای مختلف در شکوفایی این ویژگی گفت: تنها نظام آموزشی نیست که باید در زمینه نهادینه شدن پرسشگری تلاش کند بلکه در خانواده نیز باید اجازه سوال کردن و پاسخ به سوال های شکل گرفته در ذهن کودک مورد توجه قرار گیرد.
«خانواده های ایرانی زمانی که در برابر پرسش های فراوانی کودکان قرار می گیرند به جای پاسخ به آنان روش هایی به کار می گیرند که کودک کمتر به سمت کنجکاوی برود. یکی از این روش های جایزه برای آنهایی است که در جمع ساکت هستند».
سرپرست پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش ادامه داد: با این شیوه تربیت کودک وارد مرکز آموزشی می شود اما شیوه تدریس در این نظام نیز نمی تواند حس پرسشگری را در دانش آموز تقویت کند زیرا رویکرد نظام آموزشی به سمت حفظیات است و کمتر روش های اکتشافی برای علم آموز مورد توجه قرار می گیرد.
عصاره با انتقاد از شیوه سنجش علم در نظام آموزشی ایران گفت: معلمان و مربیان در طرح سوال پایان سال تحصیلی به گونه ای عمل می کنند که دانش آموز به سمت حفظ کردن مطالب موجود در کتاب ترغیب شود لذا کسی می تواند در چنین نظام آموزشی موفق باشد که درس را به خوبی حفظ کند.
او با بیان اینکه پرسشگری در نظام آموزشی ما پاداشی ندارد ، گفت: برای نهادینه کردن خلاقیت دانش آموز باید تمام پاسخ های وی به پرسش مطرح شده را مورد توجه قرار دهیم. نباید برای طرح هر پرسشی تنها به نوشته های کتاب استناد کنیم.
همچنین معلم باید دانش آموز را در شرایط حل مساله قرار دهد تا علم آموز مجبور باشد برای حل این مساله یک راه حل مناسب پیدا کند.
با توجه به آنچه گفته شد پرسش، پژوهش و تحقیق که اساس پیشرفت جامعه که نخستین سنگ بنای آن در مدرسه طراحی شود. اگر پرسشگری در میان دانش آموزان به عنوان سرمایه های انسانی و علمی جامعه نهادینه شود به یقین تولید علم روندی بهتر از شرایط کنونی در پیش خواهد گرفت.
ارسال نظر