و لیبلونکم بشیءٍ من‌الخوف و الجوع و نقص من‌الاموال والانفس و الثمرات و بشّرالصابرین
باد و باران و برف نعمت‌های الهی هستند اما به جا نیاوردن شکر نعمت یعنی پاسخ مناسب ندادن به نعمت‌ها، آنها را تبدیل به نقمت ساخته و گاه رحمت را توأم با زحمت می‌کند.
خداوند متعال ما را متنعم به نعمت‌های خویش و مشمول رحمت خود می‌گرداند، اما برخی از ما به جای اغتنام فرصت به تباه کردن آنها کمک می‌کنیم.
در این سال‌های اخیر که خشکسالی و کمبود نزولات آسمانی دل‌ها را نگران ساخته بود، ریزش باران و برف زمستان خوب و بسیار نیکو بشارت از رحمت خداوندی داشت و دارد. ولی مصیبت دامن ما را گرفت در حالی‌که می‌توانستیم با آمادگی علمی و فنی و تلاش و هوشیاری برکات الهی را وسعت بخشیم ولی از آن غفلت شده است اما نباید مأیوس بود. ضرورت دارد امروز را پلی برای رسیدن به فردای بهتر قرار داد و از تلخی‌ها، درس‌های شیرینی برای آبادی و عمران و استقلال کشور آموخت.
اما جملة دیگر، تسلیت ملت شریف ایران به‌ویژه بازماندگان جان باختگان این حادثة دلخراش و آرزوی رحمت و غفران برای درگذشتگان این سیل سهمناک است. از درگاه خداوند متعال شفای عاجل مجروحان و مصدمان و صبر و اجر برای مصیبت‌دیدگان و سوگواران را مسألت می‌نماییم.
البته انتظار رسیدگی فوری و ترمیم آسیب‌ها و خرابی‌ها و پیش‌بینی و پیش‌گیری از حوادث مشابه از سوی مسئولان دولتی و نهادهای مددکاری و اجتماعی و روحانیت بزرگوار در آرامش‌بخشی و پیگیری نیازهای خانواده آسیب‌دیده و عموم اهالی مناطق آسیب‌دیده مورد تأکید است. علیه توکلنا و ایا نستعین
محی‌الدین محمدیان
ارسال نظر