« اربعین » یعنی به کمال رساندن پیام عاشورا

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، دکتر محمد رضا سنگری در مراسم اربعین حسینی که عصر روز شنبه در نمازخانه سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی برگزار شد، گفت: سلام و صلوات الهی بر کاروانی که لحظه‌به‌لحظه به کربلای حسینی نزدیک می‌شود. این کاروان پس از چهل روز غربت و رنج و زخم تازیانه و طعنه و تهدید و توهین به کربلا بازمی‌گردد. کاروانی سرفراز که هیچ شباهتی به لحظه‌ی رفتنش از کربلا ندارد. کاروانی که توطئه‌های نیم‌قرن بنی‌امیّه را در هم شکسته و پیروز و موفّق به کربلا بازمی‌گردد تا ضمن افشای چهره منافقان، پیمان و میثاقی را که با خون شهیدان مظلوم کربلا دارد، تجدید کند و پیام بزرگی را به همه‌ی ما برساند که شرط همراهی، ادامه راه تا پایان آن است. اربعین مفهوم تمام و کمال دارد.

وی با اشاره به روایتی از امام حسن عسگری(ع)‌ که فرمود: «علامات المؤمن خمس»؛ مؤمن پنج نشانه دارد. به گمان من این نشانه‌ها، نشان مؤمن به معنای خاصّ آن است نه به شکل عام، نه ویژگی‌هایی که همه‌ی مؤمنان دارند. مؤمنان خاص یعنی کسانی که درجاتی را طی کرده‌اند به کمالاتی رسیده‌اند. امام اوّلین نشانه‌ی مؤمن را چنین می‌فرماید:‌ «صلاه الاحدی و الخمسین»؛ خواندن پنجاه رکعت نماز در شبانه‌روز. دوّم زیارت اربعین است. سوّمین نشانه‌ی مؤمن گذاشتن انگشتری در دست راست است که در واقع نوعی اقتدا به پیغمبر(ص) است. چهارمین ویژگی مؤمن «تعفیر الجبین» یعنی خاکی شدن پیشانی است. خاکی شدن پیشانی هم مفهوم تواضع دارد هم سر بر خاک گذاشتن، یعنی، اهل سجده بودن، یعنی، بهترین حالت عبادت بنده نسبت به خدا. زیباترین حالت انسان نسبت به معبود، در افتاده‌ترین شکل است و افتاده‌ترین شکل، وقتی است که ما سر بر خاک می‌گذاریم. البتّه از عبارت فوق مفهوم تواضع هم استنباط می‌شود و آخرین نکته این است «الجهر ببسم الله الرّحمن الرّحیم». بسم الله الرّحمن الرّحیم را آشکارا بگوید. به ما آموخته‌اند که همه‌ی کارهای خودمان را با بسم الله الرّحمن الرّحیم آغاز کنیم و کار بدون آن ابتر و ناتمام است.

دکترسنگری اضافه کرد: اما دلیل اهمیت زیارت اربعین چیست؟ نکته‌ای را در این باره عنوان می‌کنم تا بدانید اصل قضیه چسیت؟ معاویه تقریباً سال ۴۲ تا ۶۱ هجری حکومت کرد یعنی حدود ۱۹ سال. قبل از او پدرش ابوسفیان زمینه‌ی این کار را فراهم ساخته بود و آن‌ها حدود نیم‌قرنی سعی کرده بودند فضا را به نفع بنی‌امیّه تغییر دهند به طوری‌که سال ۶۱ هجری وقتی کسانی در کربلا به قصد کشتن امام حسین(ع) حاضر شدند،گمان می‌کردند که با کشتن حسین(ع) به بهشت می‌روند. نویسنده‌ی تاریخ یعقوبی می‌نویسد، از روز هفتم محرّم هر روز حدود ۲۰۰۰۰ نفر در فرات غسل می‌کردند تا به امید رفتن به بهشت قربهً‌ الی الله حسین(ع)‌ را بکشند. در این ۵۱ سال بنی‌امیّه برای شکست علی و خانواده‌اش کارفرهنگی و یبلیغی فراوان کرده بودند و روایات بسیاری را در شأن و منزلت خود ساخته بودند. تا جائی که وقتی خبر می رسد؛ «علی(ع) در محراب مسجد کوفه شهید شد» با تعجب می پرسیدند؛ مگر علی نماز می خواند!